15 wspaniałych włoskich zespołów indie rockowych (z filmami)

Spisu treści:

Przedstawiamy lżejszą stronę włoskiego rocka napędzanego gitarą
1. Werdena
2. Finley
3. Po godzinach
Od Spinditty
4. Zagubiony
5. …Orkiestra Zabawek
6. Timoria
7. Malfunk
8. Kanadyjczycy
9. Deasonika
10. Prozac +
11. Karnea
12. Matmata
13. Giardini di Mirò
14. Emblemat
15. L'Orso
Uwagi

O zagranicznych podróżach i europejskiej muzyce rockowej piszę w Internecie od ponad ośmiu lat.

Przedstawiamy lżejszą stronę włoskiego rocka napędzanego gitarą

Znajdziesz tu chaotyczny melanż popu, rocka, punka, grunge, garażu i wszystkiego innego, co ci wspaniali muzycy wrzucą do miksu. Bogate składniki składają się na mnóstwo wspaniałego indie rocka autorstwa jednych z najlepszych włoskich artystów.

Niezmiennie inspirowane są klasycznym punkiem lat 70-tych oraz indie rockowymi zespołami lat 90-tych z Wielkiej Brytanii i USA. Niektóre zespoły śpiewają więc po angielsku, ale większość preferuje ojczysty włoski.

Wśród tych włoskich zespołów indie rockowych znajdziesz mnóstwo surowej energii, pasji i dużo postawy. Przeczytaj o nich poniżej!

15 najlepszych włoskich zespołów indie rockowych i alternatywnych

1. Werdena

Verdena to niezwykle udany zespół, który powstał w 1995 roku i pozostał razem jako solidne trio braci Alberto i Luki Ferrari z Robertą Sammarelli.

Ich tytułowy pierwszy album, wydany w 1999 roku, przyniósł uznanie, nagrody i emisję na antenie MTV. Ich surowy, post-grunge styl gitary brzmi prosto z Seattle, a nie z rodzinnego Albino w Lombardii.

Poza okazjonalnymi coverami, wiernie trzymają się ojczystego języka w utworach wokalisty Alberto. To bez wątpienia jeden z najbardziej ekscytujących zespołów rockowych z Włoch i na pewno jeden z najpopularniejszych.

Ich najlepsze utwory to „Elefante”, „Luna”, „Valvonauta”, „Ultranoia” oraz ballady „Angie” i „Trovami un Modo Semplice per Uscirne”.

2. Finley

Ten zespół nazwał się na cześć słynnej amerykańskiej gwiazdy koszykówki Michaela Finleya i powstał w 2002 roku.

Pochodzą z miejscowości Legnano pod Mediolanem, a ich marka pop-punku stała się bardzo popularna we Włoszech. Ich uznanie rozszerzyło się poza ich rodzime granice, kiedy zdobyli nagrodę dla najlepszego włoskiego wykonawcy na MTV Europe Music Awards w 2006 i 2008 roku.

Ich styl muzyczny może zadowolić fanów amerykańskich zespołów, takich jak Sum 42, Blink 182 i Good Charlotte. Utwory do sprawdzenia to „Per Sempre”, „Scegli Me”, „Fumo e Cenere” i akustyczna ballada „Meglio di Noi non c'è Niente”.

3. Po godzinach

Ich nazwa została zaczerpnięta z piosenki legendarnej grupy Velvet Underground z lat sześćdziesiątych, a ich założyciel, Manual Agnelli, jest ich wielkim fanem.

Założył zespół w 1985 roku w Mediolanie i początkowo ich muzyka była po angielsku. Jednak na albumie Germi z 1995 roku powrócili do swojego ojczystego języka i od tamtej pory pozostają wierni własnemu językowi.

Ich muzyka jest wyraźnie melodyjna i dobrze skonstruowana, a teksty pełne dowcipu i ironii.

Ich najlepsze piosenki to być może „Non e per Sempre”, „Bianca”, „Quello Che Non C'e”, „Pelle”, „Ci Sono Molti Modi” i wibrujący rytm „Ballata per la mia Piccola Iena”.

Od Spinditty

4. Zagubiony

Lost to młody pop-rockowy zespół z północnych Włoch, który w swoich korzeniach dzieli miasta Vicenza i Thiene. Powstali w 2003 roku, ale ich pierwszy album ostatecznie ukazał się w 2008 roku, po którym nastąpiła trasa koncertowa.

Sukces szybko nastąpił, a oni dobrze wykorzystali Internet do publikowania i rozpowszechniania swojej muzyki oraz budowania silnej bazy fanów. Zdobyli także nagrodę za najlepszy włoski wykonawca na MTV Europe Music Awards w 2009 roku, a także uderzające złote i platynowe nagrody we Włoszech.

Najpopularniejsze utwory z Lost to „Sopra il Mondo”, „Tra Pioggia e Nuvole”, „Oggi”, „Standby”, „Nel Silenzio” i „Sulla Mia Pelle”, który powstał we współpracy z Joelem Maddenem z amerykańskiego zespołu rockowego Dobra Charlotte.

5. …Orkiestra Zabawek

Ten innowacyjny zespół powstał w 1998 roku w Salerno w Kampanii. Z jakiegoś dziwnego powodu mają nawet elipsę przed tytułem.

Zainspirowani brytyjską muzyką indie, śpiewają po angielsku i są znani z chwytliwych melodii i od czasu do czasu stonowanych melodii.

Popularny zespół, cieszy się ogromnym uznaniem, zwłaszcza dzięki albumowi Technicolor Dreams z 2007 roku, który przyniósł zaproszenie na masową imprezę na żywo organizowaną przez Rai Radio.

Do ich najlepszych piosenek należą: „Peter Pan Syndrome”, „Powder on the Words”, „Letter to Myself”, „Celentano” i „Elephant Man”.

6. Timoria

Pochodzący z Brescii zespół powstał już w 1986 roku pod oryginalną nazwą Precious Time.

Byli bardzo płodni, wydali dziesięć albumów studyjnych, a także album koncertowy przed ich ostatecznym rozpadem w 2003 roku. Wystąpili na prestiżowym festiwalu w Sanremo w 1991 roku, a rok później cieszyli się dużą popularnością, gdy byli supportem dla Luciano Ligabue.

W ostatnich latach członkowie założyciele Omar Pedrini i piosenkarz Francesco Renga występowali razem na scenie, choć krótko. Ale daje to ich fanom nadzieję, że w przyszłości może dojść do jakiegoś ponownego spotkania.

Wśród wielu wysokiej jakości melodii są „Sole Spento”, wysublimowane „Sangue Impazzito”, „Vola Piano” i ciężkie rockery „2020” i „Piove”.

7. Malfunk

Budując silną bazę fanów w staromodny sposób, Malfunk ugruntował swoją pozycję na włoskiej scenie rockowej lat 90-tych.

Ich debiutancki album Sound of the Soul ukazał się w 1994 roku, a dwa lata później Tempi Supplementari. Początkowo śpiewali po angielsku, odzwierciedlając poprzednią odyseję założyciela Federico Forconiego do Ameryki, gdzie grał z takimi osobami jak Ziggy Marley i Jello Biafra.

Malfunk można porównać do takich jak Pearl Jam w stylu alternatywnego rocka, ale po tym, jak Marco Cocci dołączył do zespołu na drugim albumie, śpiewali po włosku.

Najlepsze piosenki do posłuchania to „Lento”, „Randagi”, „Sono il Re”, „La Mia Sensazione”, „Il Dubbio”, „Mi Salveró” i „Beatitudine”.

8. Kanadyjczycy

Ci faceci wywodzili się ze starożytnego miasta Werona w północnych Włoszech. Powstali w 2005 roku i śpiewają swoje chwytliwe melodie po angielsku.

Ich post-grungowe brzmienie będzie znane fanom amerykańskich zespołów takich jak Weezer czy Pavement. Dodatkowo śpiewają harmonie wokalne, które przypominają dźwięki Beach Boys z lat 60. i być może także The Byrds, które nakładają się na ich surowe brzmienie gitary.

Jako ciężko pracujący zespół, przez lata intensywnie koncertowali, a nawet odnieśli skromny sukces w USA, mając zdrową nastoletnią grupę fanów.

Ich najpopularniejsze utwory to „Yes Man”, „15 sierpnia”, „Oda do pory roku”, „Summer Teenage Girl” i „Playground Love”.

9. Deasonika

Założony w 2001 roku Deasonika to kolejny północnowłoski zespół rockowy z Mediolanu. Producent Marco Trentacoste objął kierownictwo w studiu nad ich debiutanckim albumem L'Uomo del Secolo i dołączył do zespołu jako gitarzysta.

Szybko zainteresowali się włoską sceną rockową i stali się stałymi bywalcami radiowych playlist w całym kraju. Wspierali również działalność charytatywną, która zajmuje się budowaniem zaopatrzenia w wodę w Afryce.

Najpopularniejsze utwory to ballada „Non Dimentico Piu”, „Cliche”, „Il Giorni Della Mia Sana Follia”, „Piccolo Dettagli al Buio” i „Betrayal”, w której występuje Jaz Coleman, wokalista języka angielskiego indie legendy Killing Joke.

10. Prozac +

Założony w 1995 roku zespół pochodzi z Pordenone w północno-wschodnich Włoszech. Ich teksty, nazwane na cześć słynnego antydepresanta, odzwierciedlają mroczniejsze tematy wyobcowania i zniechęconej młodzieży.

Jednak ich pop-punkowa muzyka jest przez większość czasu dość optymistyczna, a pozostając przy temacie chemicznym, ich wielkim przełomem była piosenka „Acida” w 1997 roku. W rezultacie zaczęli przyciągać rzesze fanów we Włoszech.

Pocierali nawet ramiona z U2 podczas włoskiej części ogromnej trasy Pop-Mart Tour irlandzkich supergwiazd. Najważniejsze z ich wstecznego katalogu to „Il Mondo di Piera”, „Angelo”, „Gioia Nera”, „Acida”, „Sto Male” i „Colla”.

11. Karnea

Dwóch członków zespołu z Lombardii, Davide Simonetta i Paolo Cremonesi, znają się od 12 roku życia.

Założyli Karnea z perkusistą Stefano Guidi, a ich nazwa wywodzi się od rodzaju róży. Ich debiut nagraniowy miał miejsce w 2003 roku albumem Sublime Follia.

Ich styl to energetyczna mieszanka grunge i punka z surową fakturą agresji i prostoty. Jest to jednak złagodzone, ponieważ ich muzyka może również zawierać uczucie „wdzięku i intymności, które wie, jak zmienić kształt i kolor”, jak opisał jeden z recenzentów.

W sieci jest niewiele informacji o zespole, ale z pewnością jest mnóstwo filmów, które można podziwiać. Najlepsze z nich to „Boom Boom”, „La Matta”, „Kombo”, „Pornodiva”, „Acerbero” i wspaniałe „L'Affanno”.

12. Matmata

Zespół ten powstał w 1994 roku w Brescii w regionie Lombardia we Włoszech i nie należy go mylić z innym zespołem z Francji o podobnej nazwie.

Matmara miał problemy kontraktowe ze swoją wytwórnią płytową, w związku z czym ich pierwszy album został wydany dopiero w 2003 roku.

Również ich wokalista i gitarzysta Gianmario Ragazzi miał po drodze problemy osobiste. Jednak wytrwali i wypracowali udaną karierę dzięki trzem albumom i dodaniu klawiszowca Ulrico Bragaglio.

Najlepsze utwory zespołu to „Sa il Mio Nome”, „Fragile”, „E Cose Buona e Ingiusta” oraz „Fino a Perdermi”, który powstał we współpracy z wokalistką Syria.

13. Giardini di Mirò

Z siedzibą w Reggio Emilia, zostały założone w 1998 roku i śpiewają zarówno po włosku, jak i po angielsku. Pochodzą z wioski Cavriago, której honorowym burmistrzem był Lenin od 1917 roku.

Określani jako zespół „post-rockowy”, wydali kilka albumów i nie boją się eksperymentować ze swoim brzmieniem.

Mają też zwolenników za granicą. Oprócz występów w swoim rodzinnym kraju, występowali na żywo w Niemczech, Szwajcarii, Danii, Belgii i Grecji.

Ich najlepsze utwory to „Citta di Vetro”, „Pet Life Saver”, „Podzielne opinie”, „Il Fuoco” i „Małe zwycięstwa”.

14. Emblemat

Utworzony w 2005 roku, ci goście pochodzą z Ceseny w Emillii-Romania. To młody, tętniący życiem zespół, który zna się od najmłodszych lat.

Swoją muzykę opisują jako mieszankę alternatywnej muzyki lat 90. i ponadczasowego klasycznego rocka w stylu vintage. Muzycznie tworzą dobrze zaaranżowane i przystępne melodie. Lirycznie często piszą o problemach społecznych i ludzkich zachowaniach.

W 2011 roku wydali swój pierwszy album, Keep Out From Me, który zebrał pozytywne recenzje. Zdecydowanie są zespołem chodzącym w różne miejsca i warto wypatrywać ich przyszłych wydawnictw.

Ich najlepsze jak dotąd utwory to „Break the Cover”, „Trashing Smashing” i strzelista ballada „A Step Ahead”.

15. L'Orso

L'Orso to piemoncki zespół z Ivrea na północ od Turynu, który powstał w 2010 roku, kierowany przez wokalistę i gitarzystę Mattię Barro. Zwykle grają z lekkim dotykiem czułych gitar i delikatnymi klawiszami z zharmonizowanym wokalem.

Ich nazwa tłumaczy się jako „niedźwiedź” i była też tytułem ich pierwszego albumu, wydanego w 2013 roku. Promowali album na ponad 200 koncertach w całych Włoszech, a także występowali w Paryżu i Brukseli.

W następnym roku za Barro nastąpiła zmiana kadrowa w zupełnie nowym składzie. Szybko pojawiły się dwa kolejne albumy: Ho Messo la Sveglia per la Rivoluzione w 2015 roku i Un Luogo Sicuro w następnym roku.