22 największe szkockie zespoły heavy rockowe (z filmami)

O zagranicznych podróżach i europejskiej muzyce rockowej piszę w Internecie od ponad ośmiu lat.

Ten artykuł zawiera pstrokatą, ale wysokiej jakości kolekcję największych szkockich zespołów heavy rockowych na przestrzeni kilku dekad. Kraina Szkocji może być znana z gry na dudach, bębnów na skrzypcach i akordeonie z akompaniamentem jednego lub dwóch bodhranów. Ale od późnych lat 60. produkowała też grzmiące brzmienie współczesnego rocka.

Oto wybór słynnych i nie tak znanych, ale z pewnością największych przedstawicieli gitary elektrycznej, które odbiły się echem na wzgórzach i dolinach Szkocji. Przyjemna różnorodność stylów i zakres od klasycznego rocka i klasycznego AOR po scream-emo i hard-core. Bez kolejności preferencji iw interesie demokracji, pasma są wymienione alfabetycznie.

1. Alestorm

Zespół metalowy z Perth, który pierwotnie nazywał się Battleheart w momencie powstania w 2004 roku. Jednak po podpisaniu kontraktu z Napalm Records w 2007 roku zespół zmienił nazwę na Alestorm.

Ich pełna zabawy i hałaśliwa muzyka charakteryzuje się pirackim motywem, którego uosobieniem jest ich debiutancki album „Captain Morgan's Revenge” wydany w 2008 roku. Jak można się spodziewać po tych szkorbutowych łotrach, w swojej krótkiej karierze ekipa przeszła wiele zmian w składzie. Ale dobry statek „Alestorm” wciąż pływa i są w dobrej kondycji. Grają na różnych letnich festiwalach w Europie, w tym na prestiżowych imprezach, takich jak Sonisphere Festival w Wielkiej Brytanii.

2. Wszechmogący

The Wszechmogący powstał w Strathaven w 1988 roku i szybko zyskał rozgłos. Wokalista Ricky Warwick z Irlandii Północnej grał z New Model Army bez żadnych nagrań. W nowym zespole dołączyli do niego Floyd London na basie, Stump Monroe na perkusji i znakomicie nazwany "Tantrum" na gitarze. Ich debiutancki album „Blood, Fire and Love” dał początek przebojowi „Wild and Wonderful”, jednej z ich najlepszych piosenek.

Jeszcze lepiej było śledzić z pomocą byłego członka Duran Duran, Andy'ego Taylora. Jego produkcja w połączeniu z doskonałym pisaniem piosenek zespołu zaowocowała ich największym albumem „Soul Destruction” w 1991 roku, który katapultował ich w wielki czas. Album był pełen niesamowitych utworów, takich jak „Free and Easy”, „Devil's Toy”, „Bandaged Knees” i „A Little Lost Czasami”.

Chociaż określani jako klasyczny rock, członkowie zespołu wywodzili się z punka. Jakość utrzymała się wraz z albumem „Powertrippin” w 1993 roku, z inspirowanym grunge'em singlem „Addiction” będącym punktem kulminacyjnym. Tantrum zastąpił Amerykanin Pete Freisen z zespołu Alice Cooper.

Wrócili do swoich korzeni z albumem Punk zatytułowanym „Crank” w następnym roku i kontynuowali nagrywanie aż do 1996 roku. Kilkakrotnie zmieniali się, zwłaszcza po to, by zagrać koncerty benefisowe dla Floyda, który zachorował na białaczkę. Ricky Warwick kontynuował produkcję materiału solowego, aw 2009 roku zastąpił Johna Sykesa jako wokalista Thin Lizzy, który później zmienił nazwę na Black Star Riders.

3. Wściekłość Attyki

Chociaż powstał w Glasgow w 2003 roku, korzenie Thrash Metalowego zespołu Attica Rage leżą w Ayrshire. Założyciele i bracia Jonny Parr i perkusista Richie Rage pochodzą z hrabstwa Rabbie Burns na zachodnim wybrzeżu. Obecny skład obejmuje również gitarzystę Coatbridge Stephena Bella i basistę Colina Wilsona z Bellshill, którzy dołączyli w 2012 roku.

W przeszłości supportowali Saxon, Diamond Head, Blitzkrieg i Armored Saint, a także występowali na festiwalach takich jak Download, High Voltage, Hammerfest, Hard Rock Hell, a także na imprezach w Europie. Do tej pory wydali dwa albumy, „Ruin Nation” w 2008 i „Road Dog” w 2011. Topowe utwory zespołu to „Ashamed”, „36 Insane” i „Dark City”.

4. Balaam i Anioł

Trio braci z Motherwell w Lanarkshire, chociaż zespół powstał w Anglii. Mark, Jim i Desmond Morris przeprowadzili się z rodzicami na południe do Staffordshire i założyli zespół w 1983 roku.

Szybko awansowali, głównie dzięki umowie z Virgin Records i ich drugiemu albumowi, skromnie zatytułowanemu „The Greatest Story Ever Told”, imponującej kolekcji gotyckiego rocka.

Następnie odbyły się trasy koncertowe z The Cult w Wielkiej Brytanii, a następnie w USA, wspierając The Mission, Iggy Pop i Kiss. Zmienili swój styl na bardziej hardrockowe i dodali drugiego gitarzystę i klawiszowca.

Niestety zostali porzuceni przez Virgin w 1989 roku po ich czwartym albumie „Day of Madness”. Zaprzestali działalności na kilka lat przed reformą i nadal są w ruchu.

5. Chasar

Chasar było pierwotnie trio założonym w Alloa w Clackmannanshire w 1981 roku. Składało się z braci Marshall, Jima na perkusji i Petera na basie oraz Aleca Pollocka na wokalu i gitarze. Z ciężkim progresywnym rockowym stylem, zawierali w swoim brzmieniu silny element „Rush”.

Od Spinditty

Szybko zdobyli zdrową rzeszę fanów na żywo i reputację doskonałej muzykalności w całej Szkocji. Najważniejszymi wydarzeniami ich czasu były doskonałe recenzje w „Kerrang!” oraz sesja dla Friday Rock Show Tommy'ego Vance'a w BBC Radio 1. Byli też przez pewien czas w czteroosobowym składzie z różnymi wokalistami, ale zespół postanowił nazwać to dniem w 1988 roku. Tragicznie Peter Marshall zginął w wypadku drogowym w Lata 90. Jednak Chasar ponownie uformował się w 2010 roku i ponownie koncertuje w Szkocji.

6. Powódź czerwieni

Założona w mieście Airdrie w hrabstwie Lanarkshire, na wschód od Glasgow w 2004 roku, zaczynała życie jako trio w czasach szkolnych i lokalnej scenie deskorolkowej. Od tego czasu dosłownie się rozwinęli i teraz występują jako sześcioczęściowy strój. Na wczesnym etapie ich kariery oferowano kontrakty płytowe, ale podjęli pryncypialną decyzję, aby ich odeprzeć i mieli pewność, że zignorują je wszystkie.

W 2009 roku nagrali swój debiutancki album „Leaving Everything Behind” z producentem Brianem McTernanem w Baltimore. Występy w 2009 roku na festiwalach Download i Sonisphere ugruntowały ich reputację na brytyjskiej scenie Heavy Rock.

7. Glasgow

Jak sama nazwa wskazuje, wywodzili się z największego miasta Szkocji, które powstało tam w 1983 roku. Dzięki wzniosłemu wokalowi Micka Boyle'a i wieloletniego gitarzysty Archiego Dicksona wyrzeźbili swoją nazwę jako jeden z najlepszych zespołów rockowych na lokalnej scenie. Zapytany o wybór nazwy zespołu, Mick zażartował kiedyś:

„Chcieliśmy być znani jako „Stenhousemuir”, ale nie pasowałoby to do tyłu kurtki turystycznej”.

Występy wspierające z Uriah Heep i Nazareth były jednymi z ich głównych atrakcji, ale nigdy nie przebili się do wielkiego czasu, pomimo doskonałej kolekcji klasycznych piosenek rockowych. Z pewnością warto posłuchać ich jedynego albumu „Zero-Four-One” z 1987 roku. Ich najlepsze utwory to „Secrets in the Dark”, „No More Lonely Nights”, „No Way Out”, „We Will Rock” i „Under the Lights”.

8. Pistolet

Początkowo nazywany „Blind Alley”, a następnie krótko „Phobia”, zespół Gun z Glasgow powstał w 1987 roku. Ich debiutancki album „Taking On the World” został wydany w tym roku i odniósł natychmiastowy sukces. Główny singiel „Better Days” trafił na listę Top 40 na brytyjskiej liście przebojów singli i do dziś pozostaje popularnym hymnem ze wspaniałym wokalem Marka Rankina. Następnie wyruszyli w trasę po Ameryce, a w Europie w 1990 roku wspierali także The Rolling Stones.

Kolejne prestiżowe koncerty towarzyszące z udziałem Bon Jovi i Def Leppard, a podobny melodyczny typ AOR Rock zespołu idealnie pasowały do ​​brzmienia. Jednak ich największym hitem była inspirowana coverem „Word Up” Cameo, która została odpowiednio wzmocniona aranżacją Heavy Rock. Ale zespół rozpadł się w 1997 roku po czterech albumach.

Zreformowali się w 2008 roku z byłym wokalistą Little Angels Tonym Jepsonem na wokalu, ale to było krótkotrwałe i odszedł w 2010 roku. Basista Dante Gizzi przejął ster frontmana. Cieszyli się bardzo popularnym powrotem, a w 2012 roku na Download Festival pojawił się nowy album, słusznie zatytułowany „Break the Silence”.

9. Zespół Henry'ego Gormana

The Henry Gorman Band powstał w 1978 roku. Zespół wystąpił na pierwszym dorocznym festiwalu Kelvingrove w Glasgow w 1970 roku, który był główną gwiazdą w następnym roku. Zagrali także na pierwszym Loch Lomond Festival w 1980 roku, u boku Iana Gillana, Saxona, Wishbone Asha i innych osobistości. Album „Official Bootleg” wyprodukował singiel „Chase the Night Away”, który grał DJ Tommy Vance w BBC Radio 1 podczas jego Friday Rock Show.

Jednak Henry zdecydował się przenieść do USA w 1984 roku i został pisarzem i producentem innych aktów. Występował także u boku takich artystów jak James Brown, Midge Ure i Robert Palmer, a także był członkiem supergrupy „The Far Corporation”, która odniosła sukces na listach przebojów dzięki coverowi „Stairway to Heaven”.

10. Ciężki Pettin

Kolejny zespół z Glasgow, który powstał w 1981 roku. W następnym roku surowy, ale znakomity singiel wprowadził piorunujące utwory „Roll the Dice” i melodyjny „Love Times Love”. Zwrócili uwagę gitarzysty Queen, Briana Maya, który w 1983 roku wyprodukował ich debiutancki album „Lettin' Loose”.

Najważniejszymi wydarzeniami były „In and Out of Love”, „Rock Me” i przeróbka „Love Times Love”. Mieli nawet nierozważną i nieudaną próbę na Konkursie Piosenki Eurowizji w 1987 roku, kiedy zaśpiewali balladę „Romeo” podczas brytyjskiego upału. Jednak każdy zespół z gitarzystą Punky Mendoza zasługiwał na to, by być wielkim, ale tak nie było.

Rozstali się w 1988 roku po jeszcze jednym albumie „Rock Ain't Dead” z trzecim „The Big Bang” wydanym rok po ich odejściu. Jednak wcześniej niepublikowane utwory z lat 80. pojawiły się na albumie „Prodigal Sons” w 2007 roku, dając wskazówkę, co mogłoby być dla dobrego zespołu.

11. Holokaust

Heavy zespół z Edynburga, który powstał w 1977 roku, gdy muzycy byli jeszcze w liceum. Pierwotnie składali się z Gary'ego Lettice na wokalu, gitarzystów Johna Mortimera i Eda Dudleya, Robina Begga na gitarze basowej i perkusisty Paula Collinsa. Byli jednymi z czołowych świateł „nowej fali brytyjskiego heavy metalu” (NWOBHM) po ich debiutanckim albumie „The Nightcomers” w 1981 roku.

Słuchanie Holokaustu po raz pierwszy może przynieść poczucie swojskości i deja-vu. Wybaczono by ci myśl, że słuchasz wczesnych nagrań Metalliki. Zespół Szkotów miał wpływ na styl thrash, który stał się charakterystyczny dla Metalliki.

W rzeczywistości jedna z ich piosenek „The Small Hours” znalazła się na EP „Garage Days re-Revisited” z 1987 roku i pojawiła się ponownie na albumie „Garage Inc” z 1998 roku. Niemiecki zespół Power Metal Gamma Ray nagrał również wersję innego ze swoich utworów „Heavy Metal Mania”. Mimo zmian w składzie zespół nigdy nie odszedł i nadal trwa po trzech dekadach muzyki.

12. Żelazny pazur

Zespół powstał w 1969 roku w południowym szkockim mieście Dumfries przez Jimmy'ego Ronniego, Iana McDougalla i Alexa Wilsona. W 1970 roku dołączył do nich Mike Waller na wokalu.

Swoją nazwę zawdzięczają tekstowi „21st Century Schizoid Man”, przełomowej progresywnej piosence King Crimson. Grupa ostatecznie rozpadła się w 1974 r. po umiarkowanym sukcesie, a dopiero w 1993 r. na zjeździe ponownie sprowadził ich na krótko.

Jednak 36 lat po rozpadzie zespół ostatecznie zreformował się w 2010 roku i rozpoczął pracę nad albumem po zwerbowaniu nowego wokalisty Gordona Browna. Album „A Different Game” ukazał się w następnym roku i został faktycznie wydany w więzieniu Barlinnie w Glasgow.

13. Król Król

Założony w 2008 roku w Lincoln w Anglii ten czteroosobowy utwór jest prowadzony przez noszącego kilt Alan Nimmo na wokalu i gitarze, Zander Greenshields na basie, Jonny Dyke na klawiszach i perkusista Andrew Scott. Nazwali się po słynnym klubie bluesowym w Los Angeles.

Ich pierwszy album „Take my Hand” ukazał się w 2011 roku i od tego czasu są bardzo płodni. Wystąpili w plebiscycie „Najlepszy album” magazynu Classic Rock w 2015 roku za swój trzeci album „Sięgając po światło”, a także zostali nominowani w kategorii „Najlepszy nowy zespół”.

W następnym roku ukazał się album koncertowy, a w 2018 roku wspierali Europę na trasie szwedzkich rockmanów „Walk the Earth”, zyskując jeszcze więcej pochwał i nowych fanów. Ich blues-rockowy styl został porównany do takich zespołów jak Bad Company i Thunder.

14. Logan

Logan spotkał się w 2003 roku w Glasgow. Ich łagodny styl muzyczny AOR został porównany między innymi do Creed, Nickelback i Alter Bridge. Mieli płodny dorobek, średnio co 2 lata wydawali nowy album, aż do rozpadu w 2010 roku.

W 2008 roku zespół wygrał lokalny konkurs Rock Radio, a nagrodą była rola wspierająca z Bon Jovi na Hampden Stadium. Potem właściwie supportowali Alter Bridge w 2009 roku, a także angielskich rockmanów Thunder, nie wspominając o uświetnieniu sceny na Download Festival w Castle Donington. Najpopularniejsze utwory to „When I Get Down”, „Lost and Found” i wspaniała ballada „Jump in Again”.

15. Kłamać szaleć

Zespół, który powstał w 1982 roku w Ayrshire. Wokalistka Stewartie Adams połączyła siły z gitarzystą Eddie Trainerem, perkusistą Tamem Cramerem i basistą Georgie Pringle. Później dodali Paula Stephensa na klawiaturze. Zbudowali pewną reputację na lokalnej scenie zachodniej Szkocji w latach 80-tych.

Zaowocowało to ich jedynym albumem zatytułowanym „Up an' Cumin”, który został wydany w 1987 roku. Zawierał wyróżniające się utwory, takie jak „Don't Walk Away”, „Way of Destiny”, „Say Goodbye” i „Kill Them All”. Ale po odważnym odłączeniu się przez kilka lat, zespół ostatecznie rozpadł się w 1991 roku, po rozpadzie Prism Records.

16. Mendeed

Zespół zebrał się w szkole w Dumbarton w zachodniej Szkocji. W 2003 roku podpisali kontrakt nagraniowy i koncertowali z większością członków królewskiej rodziny rocka w świecie Thrash i Death Metalu.

Mianowicie Wąglik, Kolebka Nieczystości, Śmierć Napalmem, Fabryka Strachu, Pomszczony Sevenfold, Slipknot, Skindred, Bleeding Through i Trivium. Początkowo faworyzując gatunek Nu-Metal, rozwinęli się w strój Melodic Death Metal z kilkoma hardkorowymi składnikami

W międzyczasie ścierając się z wielkimi gwiazdami, zespół występował również na swoich trasach koncertowych i występował na Download Festival w 2006 roku. Dlatego rozczarowująca była wiadomość, że zespół rozpadł się w następnym roku z powodu obciążeń finansowych i problemów z zarządzaniem.

17. Nazaret

Nazareth został założony w 1968 roku z pozostałych członków lokalnej grupy o nazwie The Shadettes w Dunfermline. Na początku lat 70. mieli w Wielkiej Brytanii kilka największych hitów, a w 1975 roku przebili się do międzynarodowej publiczności albumem „Hair of the Dog”. Ich najsłynniejszym hitem był podrasowany cover „This Flight Tonight” Joni Mitchell, który dodał rockowego wymiaru tej klasycznej melodii.

Mieli także ogromny platynowy hit dzięki swojej wersji ballady „Love Hurts” w 1975 roku, która znalazła się w Top 10 w USA. Istnieją prawie tak długo, jak The Rolling Stones, choć z większą liczbą zmian w składzie. Zwłaszcza po odejściu głównego gitarzysty Manny'ego Charltona w 1990 roku i niestety z powodu śmierci w 1999 roku perkusisty Darrella Sweeta, który doznał ataku serca.

Jako zespół, Nazareth wciąż ma silną pozycję zarówno w nagrywaniu, jak i graniu na żywo i pozostaje popularny na europejskiej scenie koncertowej. Jednak w 2013 roku ich długoletni wokalista Dan McCafferty postanowił wycofać się z koncertowania z zespołem z powodu problemów zdrowotnych. Ale ich klasyczne hity, takie jak „Razamanaz”, „Broken Down Angel”, „Hair of the Dog”, „May the Sunshine” i „Bad, Bad Boy” wciąż odbijają się echem na całym kontynencie”.

18. Pallas

Pallas to zespół rocka progresywnego założony w Aberdeen w 1980 roku. Byli jednym z czołówki nowej generacji muzyki w latach 80-tych. Pallas zainspirował się klasycznymi zespołami, takimi jak Genesis, Yes i ELP, i połączył się z grupami, takimi jak Marillion, aby odnowić zainteresowanie „Prog”.

Wyprodukowany przez siebie LP w 1981 roku zatytułowany „Arrive Alive” wzbudził zainteresowanie wytwórni EMI Records i doprowadził do zawarcia kontraktu nagraniowego. Jednak entuzjazm EMI osłabł, a problemy produkcyjne w połączeniu z ingerencją w stronę muzyczną doprowadziły do ​​niezadowalającego wyniku.

Kariera zespołu trwała sporadycznie przez kilka lat, by w 1999 roku wydać powracający album 'Beat the Drum'. Zawierając twardsze brzmienie klasycznego rocka, zachował jednak swój progresywny charakter. Kolejne albumy pojawiły się w nowym stuleciu. Nadal są w ruchu, a punktem kulminacyjnym ich późniejszej kariery był występ w 2011 roku na High Voltage Festival w Londynie.

19. Sensacyjny zespół Alex Harvey

Legendarny Alex Harvey założył The Sensational Alex Harvey Band (SAHB) w 1972 roku. Zwerbował cały zespół masowo, kiedy członkowie „Gaz łzawiący” weszli na pokład. Gitarzysta Zal Cleminson, basista Chris Glen z Hugh i Tedem McKenna na klawiszach i perkusji.

SAHB wyprodukował szereg bardzo cenionych albumów i odbył niezapomniane trasy koncertowe w latach siedemdziesiątych. Ich koncerty w Glasgow Apollo są do dziś mile wspominane, zwłaszcza bożonarodzeniowe.

Zespół nigdy nie osiągnął wielkiego sukcesu komercyjnego, ale był popularny w Wielkiej Brytanii i Europie, a także gromadził kult w niektórych częściach USA. Wiele z ich piosenek wciąż brzmi świeżo i wyróżnia się ich rock'n'rollowym rodowodem i często wywrotowym humorem.

Najpopularniejsze utwory to niesławny „Gang Bang”, hipnotyzujący „Faith Healer”, przezabawna wersja „Next” Jacquesa Brela, „Midnight Moses” z riffem, chóralne „Tomorrow Belongs to Me” i odważny blues z „Oprawione”.

Ale było „tych wszystkich i wiele więcej”, jak to mówią, iz pewnością SAHB był czymś więcej niż tylko zespołem rock n' rollowym. Śmierć Alexa Harveya w 1982 roku w wieku 47 lat była ogromną stratą dla muzyki.

20. Śnieżna krew

Sludge and Doom metalowy zespół, który wyłonił się z Glasgow w 2002 roku. Z długimi kompozycjami zawierającymi dużo gitary zwykle skupiają się na jednym lirycznym temacie. Ich muzyka to dynamiczna gra pomiędzy ambientowym spokojem a brutalnymi krzykami w stylu Death Metal.

Ich eksperymentalne spojrzenie rozciąga się nawet na nagrywanie trzeciego albumu zatytułowanego „Snowblood”, który został wyprodukowany w 2009 roku w domku w Buckie. Bez wątpienia zalety nowoczesnej technologii i komputerów w miniaturyzacji sprzętu. Najważniejsze w ich repertuarze są melodie „Appearance”, „Disappearance” i niezwykła atmosfera „Augustine”.

21. Stiltskin

Zespół założony w 1989 roku, którego kariera była przerywana przez ponad trzy dekady. Zostały założone przez muzyków Petera Lawlora i Jamesa Finnigana, ale, co zaskakujące, nie znaleźli odpowiedniego wokalisty aż do 1993 roku, kiedy na scenę wkroczył Ray Wilson.

Ich pierwszy singiel „Inside” był znakomitym kawałkiem muzyki rockowej, ale z pewnością pomógł mu fakt, że został napisany z myślą o reklamie dżinsów Levi. Stał się wielkim hitem w 1994 roku dzięki pomocnej ekspozycji reklamy telewizyjnej.

Zejście jednak było równie szybkie i bez kolejnych przebojów zespół rozpadł się w 1996 roku po zaledwie jednym albumie „The Mind's Eye”, który dobrze się sprzedał. Po dziesięciu latach pojawiła się nowa wersja Stiltskin, w której jedynym oryginalnym członkiem był Ray Wilson.

Drugi album „She” ukazał się w 2006 roku, a rok później ukazał się album koncertowy, a w 2011 roku ukazał się kolejny album studyjny „Unfulfillment. Chociaż zawsze pamiętany jako One-Hit Wonders, zespół nadal jest aktywny.

22. Jaszyn

Yashin to zespół 'post-hardcore', który powstał w 2006 roku. Pochodzą z Greenock nad brzegiem rzeki Clyde na zachodnim wybrzeżu Szkocji. Zespół nazwał się Yashin na cześć słynnego rosyjskiego bramkarza o tym samym imieniu. To był pseudonim gitarzysty Paula Traversa w czasach szkolnych. Jednak preferowanym przez zespół wyjaśnieniem jest japońskie tłumaczenie „Ambition”.

Ich pierwszy album zatytułowany „Put Your Hands Where I Can See Them” został wydany w 2010 roku, a następnie intensywnie koncertował na wielu supportach. Obejmowały one otwarcie dla „Papa Roach” i potężnego „Korn”. Ale główne show również odniosły sukces, podobnie jak występ na Download Festival w 2011 roku.

Powrócili do Download i byli główną gwiazdą Acoustic Stage w czerwcu 2012 roku, po czym w tym samym miesiącu wydali swój drugi album „We Created a Monster”.

Uwagi

Keith Abt z The Garden State w dniu 31 grudnia 2012 r.:

Ładna lista. Pamiętam Gun, Heavy Pettin i The Almighty, aw mojej kolekcji mam jedną z ostatnich płyt Holocaustu (w tej chwili mi umyka tytuł).