Afrykańskie korzenie wszystkich popularnych amerykańskich stylów muzycznych

Jennifer Wilber jest autorką i niezależną pisarką z Ohio. Posiada licencjat w kreatywnym pisaniu i angielskim.

Muzyka jako środek przetrwania

We wczesnych dniach afrykańskiego handlu niewolnikami niewolnicy używali tradycyjnej muzyki jako środka do zachowania więzi ze swoją kulturą i między sobą, a także do protestowania przeciwko warunkom, które zmuszeni byli znosić. Opracowali również sposób wykorzystania bębnów do komunikowania się ze sobą za pomocą zakodowanych wiadomości w celu zorganizowania buntów przeciwko ich panom niewolników. Kiedy mistrzowie niewolników w końcu zorientowali się, co się naprawdę dzieje, zabrali im bębny, ale niewolnicy opracowali nowe sposoby tworzenia podobnych rytmów za pomocą innych przedmiotów lub tylko rąk, a także złożone techniki wokalne symulujące bębnienie (Sullivan, 2001 ). Te wczesne muzyczne innowacje afrykańskich niewolników utorowały drogę przyszłym innowacjom muzycznym przez społeczność Afroamerykanów.

Megan Hilbruner (2015) odważnie twierdzi, że „nie jest radykalnym założeniem twierdzić, że każdy Amerykanin słyszał muzykę zainspirowaną niewolniczą pieśnią i tańcem. Blues, rock and roll, country, jazz, folk, jeśli nie wprost wymyślone przez społeczność czarnych, były pod silnym wpływem tradycji muzycznych przywiezionych z Afryki przez niewolników. Nawet muzyka kojarzona dziś prawie wyłącznie z ludźmi rasy kaukaskiej, taka jak rock i country, ma korzenie w stylach muzycznych wypracowanych przez muzyków afroamerykańskich. „Nawet bluegrass, którego nazwa przywołuje obrazy starych białych mężczyzn na gankach i filmu Wyzwolenie, nie mogłaby istnieć bez Banjo: tradycyjnego instrumentu Afryki Zachodniej (Hilbruner, 2015).” Techniki muzyczne opracowane przez wczesnych Afroamerykanów w odpowiedzi na ich traktowanie przez białych ludzi utorowały drogę wielu różnym unikalnym amerykańskim stylom muzycznym.

Nowoczesna era muzyki: R&B, rock ‘n’ roll i hip-hop

W latach czterdziestych w społeczności afroamerykańskiej pojawiły się nowe style muzyczne i stały się stałym elementem amerykańskiej kultury popularnej. Styl Rhythm and Blues (R&B) wyłonił się z wcześniejszych form bluesa, co szybko dało początek nowym stylom muzycznym, takim jak rock 'n' roll, disco i funk.

Hip-hop pojawił się w latach 70. i 80. w odpowiedzi na konserwatywną politykę rządu, która doprowadziła do kryzysu ubóstwa w centrum miasta. Hip-hop usunął melodyjne i harmoniczne elementy poprzednich stylów muzycznych i zamiast tego skupił się na rytmie i wokalu, aby stworzyć zupełnie nowy styl muzyczny. Chociaż był to unikalny nowy styl muzyczny, Hip-Hop nadal miał silny związek z afrykańską tradycją ustną, dzięki szybkiej grze słów, złożonym rymowaniu i technikom opowiadania historii. Raperzy używali tego nowego stylu muzycznego do „zwracania uwagi na trudną sytuację w centrum miasta, krytykowania polityków, wyrażania ambicji i promowania siebie” (Sullivan, 2001). kulturę ucisku, a także tworzenie więzi kulturowych między ludźmi w społeczności afroamerykańskiej.

Podstawy muzyki popularnej

Muzyka afroamerykańska ma długą tradycję walki z uciskiem i tworzenia silnych więzi kulturowych między Afroamerykanami. Chociaż style muzyczne Afroamerykanów od dawna były lekceważone przez białych ciemiężców, wywarły trwały wpływ na kulturę muzyczną Stanów Zjednoczonych. Prawie każdy obecny popularny gatunek muzyczny ma korzenie we wcześniejszych stylach muzycznych stworzonych przez muzyków afroamerykańskich.

Źródła

Hilbruner, M. (2015). „It Ain't No Cake Walk”: Wpływ muzyki i tańca afroamerykańskiego na amerykański krajobraz kulturowy. Virginia Social Science Journal, 50 73-80.

Sullivan, M. (2001). Afroamerykańska muzyka jako bunt: od niewolniczej piosenki do hip-hopu. Pobrano z https://pdfs.semanticscholar.org/5f90/f91bda7b35c0c56816e40c62cde58bb10e18.pdf