Co zainspirowało Mozarta? 5 najważniejszych wpływów

Linzie jest pisarzem internetowym, który lubi odkrywać muzykę, historię, kulturę i literaturę.

Chociaż Mozart był już długo po Renesansie, jego zdolność do zrobienia tak profesjonalnej kariery muzycznej była istotna dla wcześniejszej renesansowej ewolucji Europy. Rozwijał się w czasach, w których emocje i pasja były cenione bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Uznano ją za erę filozofii emocjonalnej (Schenk 5). Obszar Europy, w której mieszkał, został również oszczędzony przez wojnę trzydziestoletnią, w przeciwieństwie do wielu innych miejsc. Dlatego ludzie byli mniej skoncentrowani na zniszczeniach wojennych i mogli pozwolić swoim mózgom skupić się na ewolucji kultury. Ponadto, ponieważ główne ośrodki władzy nie były skoncentrowane na odbudowie swoich miast po paskudnej wojnie, książęta mogli swobodnie sponsorować talenty muzyczne. Wiedeń stał się wielkim ośrodkiem muzycznym, z którego wyrósł Mozart.

Wpływ #2: Jego Ojciec

Największy wpływ na Mozarta miał jego ojciec, Leopold. Jego ojciec nie tylko zrezygnował z własnych muzycznych ambicji, aby go uczyć, ale także wystawił go na wiele rzeczy, aby otworzyć swój umysł (KBAQ). Leopold skoncentrował większość swojego życia na uczynieniu z Mozarta cudownego dziecka. W wieku czterech lat komponował menuety, aw wieku sześciu lat dobrze nauczył się gry na skrzypcach. W wieku sześciu lat występował także dla cesarskiej rodziny Habsburgów na klawesynie (Dewald). Był utalentowanym klawiszowcem, podobnie jak jego starsza siostra Maria Anna.

Leopold również wpłynął na jego styl. Leopold często błagał go, by pisał w prostym i przyjemnym stylu (Lockwood). Mówił: „To, co jest drobne, wciąż może być wspaniałe” (Lockwood). Odnosi się to do większości jego muzyki iz pewnością można je zobaczyć w jego koncertach K.413-415 (Lockwood).

Wpływ #3: Kościół katolicki

Mozart był także pod wpływem Kościoła katolickiego. W latach 1774-1781 był zatrudniony na dworze salzburskim. Jego ojciec namawiał go do objęcia stanowiska organisty sądowego (Anderson 513). Tam pisał muzykę sakralną i kameralną dla kościoła. Pisał także sonaty fortepianowe, sonaty na skrzypce i fortepian, serenady i koncerty skrzypcowe (Lockwood). Kościół dał mu środowisko, w którym mógł pisać, grać i ćwiczyć wszystko, czego chciał.

Jednak w większości nie był pod wpływem Kościoła w taki sam sposób, jak wielu muzyków w jego czasach. Podczas swoich europejskich tras słyszał piękną, odmienną muzykę, poznawał ciekawych ludzi o rażąco innym niż on pochodzeniu i życiu, widział spektakularne miejsca. Te wycieczki pogłębiły jego rosnące niezadowolenie z kariery muzycznej w kościele salzburskim. Jego stosunki z nowym arcybiskupem Hieronymusem Colloredo również nie pomogły. Jego reformatorskie wysiłki stłumiły muzyczną twórczość Mozarta i zdławiły go. Głównymi celami arcybiskupa było „obniżenie wydatków dworskich i ograniczenie wykorzystania muzyki instrumentalnej podczas mszy” (Dewald).

Arcybiskup nie wykazał zrozumienia muzycznych darów Mozarta i był niezadowolony z nieobecności Leopolda i Wolfganga (Lockwood). Odpowiedział na to, odmawiając awansu Leopolda na stanowisko mistrza kaplicy. Jego idee reformatorskie i odmowa promowania Leopolda na stanowisko, którego tak bardzo pragnął, doprowadziły do ​​całkowitego rozłamu z Mozartami (Lockwood). W liście Mozarta do księdza Bullingera pisze: „Ty, najukochańszy przyjacielu, dobrze zdajesz sobie sprawę, jak brzydzę się Salzburgiem – i to nie tylko z powodu niesprawiedliwości, jakie mój drogi ojciec i ja tam doznaliśmy, a które same w sobie byłyby wystarczy, żebyśmy zapragnęli zapomnieć o takim miejscu i na zawsze wymazać je z naszej pamięci!” (Anderson 594).

Jego niezadowolenie z opcji w kościele zmusiło go do wyjścia. Mógł teraz poszerzyć swoje horyzonty. Gdy jego bezpieczeństwo w kościele zniknęło, a jego nowość jako cudowne dziecko prawie się skończyła, musiałby się poprawić, aby wytyczyć własną ścieżkę.

Wpływ #4: Inni kompozytorzy

Inni kompozytorzy, muzycy i artyści okresu klasycznego również wywarli na niego duży wpływ. W 1782 Mozart spotkał włoskiego librecistę i poetę Lorenzo Da Ponte. Da Ponte został oficjalnym poetą Teatru Cesarskiego w Wiedniu i pracował z Mozartem (World Bio). Da Ponte był znacznie bardziej ugruntowany i doświadczony niż Mozart i stał się dla niego inspiracją. Opera była jedną z największych pasji Mozarta. Da Ponte spędził prawie dwadzieścia lat swojego życia pisząc tekst operowy i napisał prawie pięćdziesiąt libretti (World Bio). Da Ponte miał również inne wyobrażenie o tym, jaki powinien być ton libretti, niż to, co według Mozarta powinien mieć. Mozart uważał, że głównym tonem w librettach powinien być komiks, podczas gdy Da Ponte uważał, że libretti powinny mieć częste zmiany w emocjach (World Bio).

Mozart w końcu zaczął przenosić te idee, które otrzymał od Da Ponte, do swoich oper. W wielu listach Mozarta do ojca omawiał, jak wymagający był Da Ponte i jak dużą rękę lubił mieć nad ustawionymi przez siebie libretti (World Bio). Da Ponte napisał trzy libretti dla Mozarta i wiele go nauczył. Da Ponte miał głęboką wiedzę na temat włoskiej literatury, teatru i tradycji, której Mozart tak naprawdę nie miał na tym etapie swojego życia (World Bio).

Mozart wyprodukował Lenozzi di Figaro, Don Giavanni i Cosi fan Tutte obok Da Ponte. Wielu uważa je za jego największe włoskie opery (Lockwood). Pierwotnie Figaro powstał na podstawie sztuki Carona de Beaumarchais. Da Ponte opracował go tak, aby pasował do wymagań opery (Lockwood).

Od wczesnych lat życia Mozart studiował twórczość i idee Franza Josepha Haydena. Podobnie jak Mozart, Hayden był zatrudniony na dworze cesarskim Habsburgów. Przez swoje życie napisał sto cztery symfonie i jest znany jako „Ojciec Symfonii”. Dodał do standaryzacji wielkości i objętości symfonii.

Mozart ciężko pracował, aby spełnić i przebić się przez standardy ustanowione przez Haydena dla wielkich muzyków. Wielu uważa, że ​​Hayden był jedynym „prawdziwym rówieśnikiem” Mozarta (Lockwood). W 1785 opublikował sześć Kwartetów, K. 387, 421, 428, 458, 464 i 465 i zadedykował je wszystkim Haydenowi (Lockwood). Następnie w 1786 r. dodał singiel zatytułowany Huffmeister (Kwartet K. 499), który również zadedykował Haydenowi.

Podsumowując

Podsumowując, z dzieł Mozarta jasno wynika, że ​​urodził się z wrodzonym geniuszem muzycznym, ale miał też wiele wpływów zewnętrznych. Jego ojciec zaszczepił w nim fundamentalną edukację muzyczną i wystawił go na piękny wachlarz różnych sztuk i muzyki. Jego europejskie trasy wystawiły go na świat i „z czasem jego twórczość stała się syntezą stylów narodowych” (KBAQ). Kościół salzburski dał mu miejsce do eksperymentowania z muzyką w młodości i ostatecznie go odrzucił. W ten sposób wysyłając go, aby pokonał własną drogę we wszechświecie muzyki.

Muzycy późnego baroku, tacy jak Bach i Haendel, dali przykład Mozartowi, a on rozwinął intymną wiedzę o ich muzyce. Rozwinął osobiste relacje z artystami i muzykami okresu klasycznego i ciężko pracował, aby sprostać ich oczekiwaniom dotyczącym tego, kim powinien być wielki muzyk. Wreszcie koncepcja własnej śmierci prześladowała go i zalała go. Zaczął komponować Requiem, a jego umysł i ciało rozpadły się.

Źródła

Anderson, Emily. Listy Mozarta i jego rodziny Tom I. Nowy Jork. MacMillana, 1966.

Anderson, Emily. Listy Mozarta i jego rodzina Tom II. Nowy Jork. MacMillanN, 1966.

Dewalda, Jonathana. „Mozart Wolfgang Amadeusz (1756–1791)”. Europa, 1450 do 1789: Encyklopedia wczesnego świata nowożytnego. Synowie Charlesa Scribnera, 2004. Reprodukcja w History Resource Center. Farmington Hills, Michigan.

Lockwood, Lewis. "Wolfgang Amadeusz Mozart." Encyklopedia Biografii Świata, wyd. 17 tomów. Gale Research, 1998. Reprodukcja w History Resource Center. Farmington Hills, MI: Wichura.

„Lorenzo Da Ponte”. Encyklopedia Biografii Świata Suplement, tom. 20. Gale Group, 2000. Reprodukcja w History Resource Center. Farmington Hills, Michigan.

„Bufet Mozarta”. KBAQ. < http://www.kbaq.org/music/mozartbuffet/mozartslife>

"Wolfgang Amadeusz Mozart". Mpliki . Pliki muzyczne Ltd. 1999-2010.

Uwagi

Melissa Reese Etheridge z Tennessee, Stany Zjednoczone w dniu 13 marca 2015 r.:

To taki interesujący i pouczający artykuł o Mozarcie. Twoje badania i pisanie są wyjątkowe.