Spisu treści:
Karl jest długoletnim freelancerem, który pasjonuje się muzyką, sztuką i pisaniem.
Album Dream Warriors Taurus 1984 absolutnie wybucha energią retro, pozytywnymi wibracjami i świetnym wokalem, wraz z dobrze wykonaną gitarą i odpowiednią ilością komentarzy społecznych.
Recenzja albumu Dream Warriors
Pierwszą obserwacją, jaką chcę poczynić na temat Dream Warriors, jest to, że wszyscy wokaliści użyci na albumie są znakomici. Ich głosy są wspaniałe i wiedzą, jak oddać melodie wokalne i różne ogólne wibracje w piosenkach. Wydaje się, że wszyscy oni odnajdują w muzyce odpowiednie emocje i ekspresję, i to jest jeden z powodów, dla których album działa tak samo dobrze.
Muszę tu również porozmawiać o instrumentalistach. Gra na gitarze Tima Sudbury'ego strzępi się, leci i śpiewa, a Steve Sax zdecydowanie trafia we właściwe odczucia w swoich solówkach na saksofonie. Muzyka napisana przez Alastaira Jenkinsa i Bobby'ego Colesa jest ładnie ożywa dzięki tym dodatkom.
Poczucie, jakie stworzyli autorzy piosenek na albumie, jest absolutnie słuszne. Ma poczucie retro synthpopu i łatwo je utrzymuje. Dream Warriors to eksploracja wielu różnych aspektów popu lat 80. i każdy z nich brzmi dobrze.
Praca z syntezatorem na tym albumie ma odpowiednią równowagę między możliwością zabłyśnięcia a działaniem jako wsparcie dla śpiewaków. Błyszczące, błyszczące odczucie syntezatorów to kolejny element, który sprawia, że Dream Warriors są pełne popowej jasności i energii, gdy się poruszają.
Alastair Jenkins i Bobby Coles również stworzyli teksty, które mają popową wrażliwość. Jednak podoba mi się to, że jest w nich coś więcej niż tylko to. Często są podteksty w słowach, które mówią trochę więcej, nie wpadając w pułapkę zbytniego oderwania się od popowej atmosfery Dream Warriors.
Analiza ścieżka po ścieżce
Teraz opowiem o utworach na Dream Warriors, które podobały mi się najbardziej, i przedstawię powody mojej przyjemności!
