Profil kanadyjskiej piosenkarki i autorki piosenek: Andreea the Narrative

Karl jest długoletnim freelancerem, który pasjonuje się muzyką, sztuką i pisaniem.

Andreea the Narrative to piosenkarka i autorka tekstów z Saskatchewan, która poprzez swoje piosenki bada swoją rzeczywistość i otaczający ją świat. Pisanie piosenek jest dla niej formą terapii i twórczym ujściem. Mówi: „Studiowałam muzykę i grałam na gitarze, ale w pewnym momencie pomyślałam: „Dlaczego nie zacznę pisać, wyrażać siebie i słuchać mojego głosu?”

Wyjaśnia: „To, co kształtuje moje pisanie piosenek, to wiele osobistych doświadczeń i rzeczy, które dzieją się w dzisiejszym świecie. W tej chwili klimat polityczny jest dość niepokojący i jest to kluczowy punkt zmian w społeczeństwie. Zdecydowanie warto o tym pisać.”

Duży wpływ na nią wywarli kanadyjscy muzycy indie. Andreea mówi: „Wpływa na mnie Emily Haines, która jest liderem Metric i częścią Broken Social Scene, a także artystką solową. Podziwiam też Rona Sexsmitha. Jest świetnym kanadyjskim autorem piosenek i zajmuje się tym od zawsze. Tegan i Sara mają inny wpływ, ponieważ pojawiły się w czasie, gdy były potrzebne”.

Proces pisania piosenki zaczyna się od instrumentalnej melodii dla Andreei. Wyjaśnia: „Zaczynam z nagimi kośćmi i piszę na moich kanadyjskich strunach Norman 12. Po prostu popracuję nad tym stamtąd i zobaczę, co pasuje do nastroju, w którym piszę tekst. Wiele razy piszę kilka taktów konkretnego pomysłu na piosenkę, porzucam go i wracam do niego kilka miesięcy później. Powiedziałbym, że większość mojej pracy w tej chwili jest niedokończona i nieoszlifowana. W końcu wrócę i zaostrzę to, aby zrobić z tego coś, co jest użyteczne i wykonalne. Jako autorka piosenek celem jest dzielenie się swoją pracą.”

Praca nad procesem pisania piosenek jest dla niej ważna. Andreea mówi: „Staram się wygospodarować trochę czasu w każdym tygodniu na napisanie, czy będzie to godzina tutaj, czy godzina tam. To, czy poczynię jakiekolwiek postępy, to już inna historia. Myślę, że większość bitwy w pisaniu piosenek dopiero się pojawia”.

Proces nagrywania to coś, co Andreea cieszyła się podczas tworzenia jej dwóch poprzednich albumów. Mówi: „To interesujący proces. Przy każdym projekcie pracowałem z innym studiem. Kluczem do sukcesu jest praca z ludźmi, którym ufasz i ludźmi, którzy pomogą Ci wydobyć to, co najlepsze. Lubię przebywać w studio. To ciepłe, kreatywne środowisko. Lubię też sprawdzać cały sprzęt, ponieważ jestem ćpunem tajnego sprzętu!”

Dodaje: „Zdecydowanie polecam dokonanie tej inwestycji wszystkim młodym artystom, którzy chcą się w to zaangażować. Są rzeczy, o których profesjonaliści w studio wiedzą, jak to zrobić, a ty, jako entuzjasta nagrań domowych, nie masz pojęcia, jak to zrobić. Tworzy lepszy produkt i taki, w którym masz więcej ludzi, niż nad nim pracujesz”.

Od Spinditty

Są dwa główne wyzwania, które Andreea identyfikuje w swojej karierze. Wskazuje: „W dzisiejszych czasach każdy ma laptopa i dyktafon i może tam rozpowszechniać swoją muzykę. Myślę, że chodzi o to, że trudno jest odróżnić się od wszystkich innych na rynku, którzy są równie, jeśli nie bardziej utalentowani niż ty”.

Kontynuuje: „Kolejnym wielkim wyzwaniem, z którym osobiście się zmagam, są kwestie finansowe. Pracuję na dwie prace, mam też normalne obowiązki ludzkie, takie jak rodzina. Trudno to wszystko zmieścić i odłożyć ciężko zarobione pieniądze na tworzenie muzyki. W tej chwili chciałbym móc wyruszyć w trasę i dzielić się moją muzyką, ale finansowo i normalna odpowiedzialność ludzka – w tej chwili nie jest to możliwe. Mam nadzieję, że w przyszłości tak będzie”.

Scena muzyczna Saskatchewan otrzymuje od niej wysokie pochwały. Andreea mówi: „W Saskatchewan jest żywa scena muzyczna ze świetnymi wykonawcami, takimi jak Kacy i Clayton, Garrys i Sheepdogs. Są też długoletni muzycy The Northern Pikes. Saskatchewan ma potencjał, by stworzyć kolejny duży zespół indie. Jest bardzo konkurencyjny, jeśli chodzi o to, kto otrzyma dotację, a kto otrzyma swoje nazwisko na rachunku. Jest wiele miejsc, w których możesz zagrać, które niekoniecznie płacą ci pieniądze, ale zapewniają ci świetną ekspozycję.

Andreea jest w trakcie rozwijania swojej kariery, jednocześnie równoważąc wszystkie inne zobowiązania. Mówi: „W dzisiejszych czasach gram darmowe koncerty, mniejsze koncerty i nieparzyste płatne koncerty tu i tam. W końcu chciałbym popracować nad tym, aby moja muzyka pojawiła się w telewizji i filmie, ale przy obecnym stanie przemysłu filmowego w Saskatchewan jest to trochę problematyczne”.

Interesuje się także wspieraniem młodych talentów. Mówi: „Widzę, że jestem pobłogosławiona możliwościami, jakie miałam, więc chciałabym to spłacić i pomóc innym młodym artystom”.

Na dłuższą metę Andreea wyznaczyła sobie kilka celów. Wyjaśnia: „Powiedziałabym, że moim celem jest koncertowanie i udostępnianie mojej muzyki szerszej publiczności. W ciągu następnych dziesięciu lat chciałbym mieć kolejny album lub EPkę za pasem i dostać coś w jakimś filmie lub telewizji. Mam nadzieję, że do tego czasu zacznę pracować nad moim pobocznym projektem i doprowadzę to do skutku”.

Pobocznym projektem, o którym mówi, jest tworzenie muzyki dla kotów i psów. Andreea podkreśla: „To rynek, za którym stoi dużo nauki. Przeprowadzono badania wykazujące, że zwierzęta dobrze reagują na muzykę. Muzyka ma uspokajać i wzmacniać czas psa, gdy jest sam w domu”.

Andreea uzupełnia swoje kreatywne źródła na wiele sposobów. Wyjaśnia: „Lubię robić kreatywne przerwy od muzyki. Dużo gotuję. Jestem weganką, więc lubię eksperymentować z kuchnią wegańską. Zacząłem robić mały program kulinarny na YouTube jako przerwę od muzycznej kreatywności”. Kiedy nie gotuje, odwiedza swoje lokalne miejsce, Nosh Eatery & Tap, ponieważ jest to jej ulubione miejsce na kreatywną atmosferę i doskonałą kuchnię roślinną.

Dodaje: „Coś, co naprawdę motywuje mnie do większej kreatywności i pomaga mi nawiązać kontakt ze społecznością muzyczną, to wolontariat na festiwalach muzycznych. W tym roku zgłosiłam się na ochotnika z Regina Folk Festival. Sprawdzałem sprzęt, co było świetne. Była to dobra okazja do poznania ludzi, sprawdzenia sprzętu, który kocham i zobaczenia, jak na główną scenę wstaje grupa moich rówieśników z całego Saskatchewan i gra. To było bardzo zachęcające, ponieważ jeśli moi przyjaciele to robią, ja też mogę to zrobić”.