JHNN: Profil kanadyjskiego muzyka elektronicznego

Karl jest długoletnim freelancerem, który pasjonuje się muzyką, sztuką i pisaniem.

John jest otwarty na szeroką gamę gatunków muzycznych

Dance Mix ’95 to płyta, która zapoczątkowała Johna K. Arum (JHNN) drogę do tworzenia muzyki elektronicznej. Wyjaśnia: „Muszę zrezygnować z Dance Mix ’95! Wszyscy mówią, że to tandetne, ale kiedy jesteś dzieckiem i to jest pierwsza rzecz, którą słyszysz, to jest niesamowite! Potem moje muzyczne upodobania się zmieniły i bardziej skupiały się na indie electronic, która była bardzo popularna, gdy skończyłam 18 lat”.

John jest otwarty na szeroką gamę gatunków muzycznych, ale wymienia kilka, które wywarły na niego silniejszy wpływ. Mówi: „W pewnym momencie mocno interesowałem się hip-hopem, ale po prostu mnie to zmęczyło. Zawsze mówili o tych samych rzeczach. Zdałem sobie sprawę, że bardziej interesowałem się produkcją hip-hopu niż drugą stroną hip-hopu. Śledzę wielu producentów hip-hopowych i mam swoich faworytów, ale bardziej interesuje mnie taniec indie”.

Kontynuuje: „Największy wpływ wywarło na mnie Cut Copy. Pochodzą z Australii i są bardziej po stronie rockowej niż elektronicznej. Myślę, że są moją największą inspiracją, ponieważ tworzą muzykę, która brzmi jak rock, ale jednocześnie brzmi jak muzyka taneczna. Podoba mi się to połączenie.”

W jego własnej muzyce jego celem jest sprawienie, by muzyka cyfrowa brzmiała jak analogowa. John wyjaśnia: „Zawsze wierzyłem, że jeśli spędzisz wystarczająco dużo czasu z jednym programem, możesz sprawić, że będzie brzmiał równie dobrze jak analog. Moje podejście zawsze polegało na pracy z tym, co mam. Współpracuję z FL Studio."

Muzyka Johna jest trudna do sklasyfikowania i skategoryzowania

Kontynuuje: „Pracuję z nim od 2008 roku, a teraz uczę się bardziej analogowej strony FL Studio. Wcześniej używałem tylko cyfrowych punktów, ale zdałem sobie sprawę, że ma automatyzację, dzięki której brzmi bardziej analogowo. To brzmi, jakby się bardziej poruszało, więc to jest teraz moja nowa technika. Skłaniam się bardziej w stronę muzyki na żywo, w przeciwieństwie do tworzenia piosenek dla DJ-ów”.

Muzyka Johna jest trudna do sklasyfikowania i skategoryzowania, ale mówi: „W tej chwili najbliższym gatunkiem do opisania tego, co próbuję zrobić, jest indietronica. Caribou jest tego dobrym przykładem, ponieważ tworzy muzykę, która brzmi jak deep house, ale ma wrażenie, że ją grał. Po prostu lubię muzykę elektroniczną, która wciąż brzmi tak, jakby można ją było odtwarzać na żywo. Lubię ten element żywej kultury.”

Od Spinditty

Jest kilka wyzwań, o których wspomina, omawiając swoją karierę muzyczną. John wskazuje jedną z największych i mówi: „Jedną z najtrudniejszych rzeczy jest nakłonienie ludzi do słuchania lokalnej muzyki w ogóle, ponieważ uważają, że jest to rzecz stworzona dla hipsterów. To jedno wyzwanie, przed którym stoi nie tylko ja, ale każdy muzyk w Calgary, próbując skłonić ludzi do słuchania ich muzyki bez pomocy z zewnątrz”.

Dlaczego założył kolektyw DMK

Głównym wyzwaniem, jakie John ma z marketingiem swojej muzyki, jest próba jej sklasyfikowania. Wyjaśnia: „Aby otrzymać rachunek, musisz odpowiednio sklasyfikować muzykę, a oni muszą skierować cię do właściwych osób. Musiałem być osobą, która postawiła się z kimkolwiek chciałem być, więc założyłem kolektyw DMK nie tylko dla siebie, ale dla innych artystów na żywo oraz dla muzyki niezależnej i elektroniki, którą chciałem stworzyć od dawna czas."

John mówi więcej o tym, dlaczego założył kolektyw DMK i wskazuje: „Próbuję po prostu skłonić ludzi do słuchania lokalnej muzyki bez żadnego obrazu lub jakiejkolwiek reprezentacji tego, jak powinieneś wyglądać lub cokolwiek. Naprawdę chcę, aby ludzie najpierw posłuchali muzyki, aby usłyszeć, czy brzmi dobrze, zamiast patrzeć na niesamowity projekt graficzny. Chcę się upewnić, że artysta jest trochę bardziej znany”.

Aby osiągnąć te cele, rozpoczął serię o nazwie Prezenty w klubie Nite Owl. John mówi: „Próbuję zrobić noc synthwave, staram się zrobić wieczór dla fanów indie rocka i chcę po prostu skupić się na nich, a nie na tym, jak fajny jest mój kolektyw. Staram się na tym budować tak bardzo, jak tylko mogę. Robię też podcast, w którym prezentuję ludzi, którzy robią filmy lub prowadzą audycje radiowe w CJSW. Czuję, że brakuje mi więcej osobowości medialnych, by przeprowadzić wywiady z artystami. Lubię tę kulturę dziennikarską i chciałbym, żeby była silniejsza w Calgary”.

Jak John czuje się na scenie muzyki elektronicznej w Calgary

Ogólnie rzecz biorąc, John uważa, że ​​scena muzyki elektronicznej w Calgary jest w dobrym miejscu. Mówi: „Myślę, że jesteśmy na czymś i myślę, że na scenie muzyki elektronicznej jest tak wielu utalentowanych ludzi i tak wspaniale jest to zobaczyć. Bardzo się cieszę, że słyszę tych ludzi!”

Dodaje jednak pewną ostrożność, gdy mówi: „Po prostu myślę, że ludzie nie wykorzystują tego, jak dobre jest to miejsce. Trudno jest zmusić wszystkich do zrozumienia biznesowej strony rzeczy. Ludzie po prostu zakładają, że powinieneś zatrudnić kogoś, kto to rozgryzie, a to tylko nowy pomysł. Nie mamy tych osobowości medialnych, które mają w Toronto czy Vancouver, więc musimy być tymi osobowościami medialnymi. Myślę, że po prostu tęsknimy za ludźmi, którzy pomogli nam wykonać tę pracę.

W najbliższej przyszłości John pracuje w trasie z innym artystą elektronicznym z Calgary, Ryanem Hallem (znanym również jako Soulier). Wyjaśnia: „Próbujemy wymyślić trasę koncertową po zachodniej Kanadzie dla muzyków elektronicznych na żywo. W p.n.e. jest wielka scena ale ciężko jest zainteresować ludzi w Albercie muzyką elektroniczną na żywo. Staram się pracować nad moim kolejnym albumem i robię też koncert na żywo. Jestem teraz w tym trybie, w którym chcę po prostu robić więcej koncertów na żywo i więcej mojej muzyki, w przeciwieństwie do robienia muzyki innych ludzi”.

W zakresie inspiracji kontynuuje proces nieustannego uczenia się. John mówi: „Chodzi o to, by nie bać się uczyć i starać się nie być tą osobą, która myśli, że wie wszystko. Nie wiem wszystkiego, a chodzi o to, żeby nauczyć się jak najwięcej. Jeśli myślisz, że nauczyłeś się wszystkiego, po prostu przestajesz robić postępy. Kiedy nie nauczyłeś się wystarczająco dużo, jest to interesujące”.