Suicidal for Life autorstwa Suicidal Tendencies (przegląd albumu Thrash Metal)

Ara jest absolwentem dziennikarstwa na California State University w Northridge, który zawsze szuka możliwości pisania.

Spojrzenie wstecz na samobójstwo na całe życie według tendencji samobójczych

Są lata kalendarzowe, które są lub powinny być uważane za najlepsze dla muzyków i/lub wokalistów, a rok 1994 był najlepszym rokiem dla amerykańskiego crossoverowego zespołu Suicidal Tendencies oraz dla wokalisty zespołu, Mike'a Muira.

Album zespołu z tamtego roku nosił tytuł Suicidal for Life. Tytuł albumu jest zdecydowanie przesadny, a w jego tekstach jest zbyt wiele wulgaryzmów, co znacznie obniży wynik albumu. 1994 był również najlepszym rokiem dla Mike'a Muira, ponieważ jest to rok, w którym jego głos mógł być na swoim najlepszym poziomie. Jeśli chodzi o historię heavy metalu w Stanach Zjednoczonych, Mike Muir nie jest tylko przeciętnym wokalistą metalowym. Mógł użyć swojego głosu, aby zrobić dobry niski głos, a także mógł śpiewać w stylu hardcore.

Ten studyjny album tego zespołu ma jeden z najbardziej kontrowersyjnych tytułów w historii crossover metalu, ale co do piosenek? Nadal są dobre. W tym artykule przyjrzymy się stylowi wokalnemu Mike'a Muira i przeanalizujemy album studyjny tego zespołu z 1994 roku, który jest prawdopodobnie najsilniejszym albumem studyjnym zespołu lat 90.

Album jest lirycznie buntem przeciwko ustalonym normom społecznym i status quo. Czasami dochodzi do tego, że nie możemy już dłużej brać od nikogo bzdur.

Uwaga: czasami, jako pisarze, musimy znaleźć inny punkt widzenia, z którego piszemy, gdy zawartość określonego albumu jest nieodpowiednia i wątpliwa. Ich największym problemem jest używanie przez zespół wątpliwych tekstów, a jako fan gatunku metalu, nie bardzo rozumiem, dlaczego to zrobili.

"Zło"

Od Spinditty

Recenzja bardzo kontrowersyjnego albumu studyjnego i umiejętności wokalnych Mike'a Muira

„What Else Could I Do” zaczyna się ciężko od intensywnego bębnienia, po czym zwalnia. Piosenka na końcu pięknie mówi, jak złe uczucia mogą mieć bardzo szkodliwy wpływ na nasze zdrowie. „What You Need’s a Friend” to humorystyczna piosenka o przyjaciołach, których nie powinniśmy mieć. Tego rodzaju przyjaciele są wampirami energetycznymi, które wysysają z nas i wysysają nasze energie wibracyjne. „I Will't Mind” to jeden z najlepszych utworów w karierze zespołu, z doskonałym wypełnieniem przez perkusistę Jimmy'ego Degrasso.

W piosence „Evil” wokale stają się jeszcze niższe, chociaż piosenka może być irytująca dla niektórych fanów. „Miłość kontra Samotność” może być najdelikatniejszą piosenką na albumie, na którym pojawiło się tyle ciężkości i wulgaryzmów w tekstach. Jak możesz przyciągać miłość do swojego życia, jeśli myślisz, że nie jesteś nic wart? Jak możesz żądać szacunku, jeśli nie szanujesz innych? Te i inne pytania zadaje ta piosenka.

Rok 1994 był dla niektórych z nas dawno temu, ale jeśli przeanalizujemy szerszy kontekst tego roku dla amerykańskiego metalu, to wciąż było całkiem nieźle, mimo że inne amerykańskie zespoły, takie jak Metallica i Megadeth, eksperymentowały muzycznie. Mike Muir i członkowie jego zespołu wciąż trzymali się swoich korzeni i pisali skuteczne piosenki o społeczeństwie, miłości i związkach. 1994 był najlepszym rokiem dla zespołu Suicidal Tendencies i Mike'a Muira jako całości, a on pokazuje, że jest przyzwoitym wokalistą dla gatunku heavy metalu i amerykańskiego heavy metalu w ogóle.

Nawet jeśli rok 1994 był najlepszym wokalnie dla Mike'a Muira, ten album wcale nie sprzedawał się zbyt dobrze. Na liście Billboard 200 album osiągnął zaledwie 82. miejsce. Mimo że pisanie piosenek na tym albumie jest w większości dobre, to, co naprawdę obniża wynik albumu, to nieustanne wulgaryzmy, które są używane. Agresywna muzyka to jedno, ale czemu służy posiadanie tak wielu bluźnierczych tekstów na jednym albumie?

Najlepsze piosenki z albumu Suicidal for Life

„Nie miałbym nic przeciwko”

Końcowe przemyślenia

Co jest warte, album o tego rodzaju kontrowersyjnym tytule ma humor, dobre ostre riffy i postawę nie do stracenia. Na tym albumie gra na gitarze basowej Robert Trujillo, człowiek, który ostatecznie dołączył do Metalliki. Po prostu wydaje się, że zespół popadł w szaleństwo i postanowił stworzyć album, który nie odniósłby komercyjnego sukcesu ani nie spodobałby się niektórym fanom. Jeśli celem było stworzenie albumu, który jest pełen gniewu, wściekłości i braku atrakcyjności dla niektórych fanów, to ten zespół osiągnął ten cel. Ten album jest właściwie najlepszym thrash metalowym zespołem z południowej Kalifornii.