Recenzja albumu syntezatora: „Krusciovke Starship” autorstwa Krusciovke Starship

Karl jest długoletnim freelancerem, który pasjonuje się muzyką, sztuką i pisaniem.

Wrażenia początkowe

Tytułowy album Krusciovke Starship jest melancholijny, delikatnie promienny i wzruszony zagubionymi głosami z minionej epoki, które odbijają się echem w pustce kosmosu. Bolesne uczucie przenika muzykę, która jest zakwaszona chwilami nadziei i światłem odległych migoczących gwiazd.

Sposób, w jaki Krusciovke Starship łączy wirujące, zwiewne dźwięki z błyszczącymi, wysokimi syntezatorami, głębokimi pulsami basu i perkusją, która kształtuje i kieruje muzyką, tworzy atmosferę, która przywołuje przestrzeń i poczucie dryfowania i utraty. Jest w tym coś opuszczonego, co mnie wzrusza.

Melodie na albumie często łączą bolesne uczucia z nadzieją. Są kruche i dryfują, ale są też chmury syntezatorów wspinaczkowych, które przychodzą, aby zapewnić odrobinę uniesienia i uczucie drżącego śnienia. Uważam, że przyczyniają się do ogólnej emocjonalnej jakości albumu.

Uważam, że użycie sampli wokalnych przez Krusciovke Starship jest całkiem skuteczne. Odległe rosyjskie głosy mają dla nich wyraźnie wyższą sowiecką jakość. Triumfalistyczne uczucie, którym mieli emanować, jest złamane i smutne przez sposób, w jaki są stłumione i otulone emocjonalną muzyką. W tym kontekście są dla mnie dość przejmujące i smętne i myślę, że dobrze pasują do nastroju muzyki.

Przeanalizowano moje ulubione utwory

„1989” ożywa dzięki delikatnym glockenspielom grającym migoczące nuty i echem rosyjskich sampli wokalnych o klasycznym wyczuciu. Otwarty, okrągły, metaliczny syntezator niesie ze sobą delikatnie wirujący wzór muzyczny z momentami melancholii w tonacjach molowych, które mnie wzruszają.

Jasne dzwonki lśnią wraz z pulsującym basem i pulsującą perkusją, które dodają kształtu utworowi, podczas gdy wędrująca melodia jest wspierana przez cieplejsze akordy syntezatorów. Podwyższone, migoczące nuty jarzą się ponad molową melancholią melodii, gdy iskrzący się syntezator wznosi się ponad nią.

Płynące, eterycznie dryfujące iskierki syntezatora unoszą się w przestrzeni, gdy miękkie, statyczne trzaski poruszają się w oddali, by otworzyć „Undreamed”. Lekki, zwiewny, dryfujący syntezator niesie delikatną, a nawet delikatną melodię, która płynie falami przez otwartość dźwiękowej przestrzeni wokół niego.

Główna melodia drżąca i pieszcząca odległy, statyczny trzask. Pociąga mnie kosmiczne, delikatne uczucie dźwięczącego syntezatora, gdy migocze. Utwór z bolesną kruchością znika w ciszy przestrzeni.

Od Spinditty

Unosząca się w powietrzu próbka rosyjskiego wokalu porusza się wraz z płynnym syntezatorem i migoczącymi dzwonkami, by stworzyć „I See No God Up Here”. Arpeggia wyskakują błyszczącymi, delikatnymi liniami w utworze.

Seria bogato wznoszących się akordów syntezatorowych obejmuje uszy za łukowatymi pasażami. Jestem zachwycony podnoszącym na duchu uczuciem linii melodycznej nad pulsującymi bębnami. Ksylofon odnotowuje, że migocze i tańczy delikatnie, gdy arpeggia są pełne światła i lekkości, gdy płyną ciepło.

„Soviet Bogatyr” rozpoczyna się podskakującymi arpeggio, które szybko wiją się w utworze. Kolejna rosyjska próbka wokalna pojawia się w tle szybko oscylujących, świecących syntezatorów w tle. Rozbrzmiewa pulsacja bębnów, która dodaje muzyce formy.

Do szybkiego, skomputeryzowanego wzoru nut dołącza teraz kaskadowa, przesuwająca się linia węży syntezatora w utworze. Ten utwór ma zazębiającą się, krętą jakość, która jest dla mnie całkiem przyjemna. Technologicznie brzmiący syntezator prowadzący wspina się w zniekształconej linii, gdy bębny stają się zwyczajnie regularne i pulsują w utworze, kształtując go pod krętą linią wzniosłego syntezatora.

Nosowy, skomputeryzowany, oscylujący syntezator tworzy kanciaste, owadzie wzory, gdy zaczyna się „Socjalistyczna Robokracja”. Podskakująca linia pełnego syntezatora wspiera bardziej technologiczne elementy brzmieniowe, a bębny pulsują pod zmieniającym się, wijącym się wzorem dźwiękowym. Podoba mi się uczucie nerwowości w tym utworze. Istnieje silne wrażenie, że wszystkie rzeczy są zrobotyzowane, gdy drżący, arpeggiujący wzór nut przesuwa się po stabilnym bębnie i wzorze basu, który oscyluje pod nim.

Wyższe, jaśniejsze dźwięki i próbka wokalu dryfują, gdy linia basu jest pełna aktywnej energii. Szybkie dźwięki robota nadal poruszają się pod linią melodyczną w tonacji molowej, prowadzoną na klawiaturze. Wszystkie elementy muzyczne są dobrze wspierane przez bębny i ciągle powtarzający się wzór syntezatora, który teraz zanika.

„Moonbase Katyusha” zaczyna się, gdy płynie 8-bitowe arpeggio i szybko oscyluje z wrażeniem przestrzenności, gdy miarowy puls basu kształtuje muzykę, a bębny pulsują poniżej. Pełniej brzmiące, cieplejsze arpeggio wiruje nad solidnymi bębnami. Kosmiczny strumień dźwięków wznosi się ponad bębny i wirujące arpeggio, majestatyczny wznoszący się, pełen nadziei i sennych uczuć. Bębny ślizgają się i pulsują z łatwością, gdy światło świeci z każdej części utworu.

Wciągają mnie tęskne wrażenia płynące z tego utworu, gdy pasaże wciąż wirują, a bębny nadają kierunek, podczas gdy podmuchy pełnego czci syntezatora mienią się w muzyce. Arpeggia poruszają się po torze w falujących wzorach. Nosowo brzmiący syntezator niesie ze sobą wybuchy średnio-niskich nut, dodając jeszcze jeden element do utworu, gdy inne elementy płyną i mieszają się.

„1992” rozpoczyna się dźwiękiem licznika Geigera i zagubionego, przesterowanego pianina. Jestem wzruszony tym, jak ten utwór wydaje się jednocześnie złowieszczy i bolesny. Wędrujące nuty wypływają w otwartą przestrzeń, gdy brzęczący syntezator niesie melancholijną linię melodyczną. W miarę ewolucji wzór melodyczny staje się coraz bardziej złożony. Ten utwór emanuje uczuciem czegoś bolesnego i pomniejszonego, gdy dobiega końca.

Wniosek

Krusciovke Starship tworzą wzruszającą, melancholijną i klimatyczną formę muzyki syntezatorowej, przesiąkniętej maleńkimi iskierkami nadziei i pełną podtekstu straty. Kiedy słucham tego albumu, wciągam się w ich muzyczny świat.