Spisu treści:
Adele Cosgrove-Bray to pisarka, poetka i artystka mieszkająca na półwyspie Wirral w Anglii.
Smok dymny #8
Ósmy numer zina Smokin' Dragon miał na okładce Love Like Us, Voodoo Sioux i The Joeys i został opublikowany 31 października 1993 roku i zawierał łącznie 31 zespołów.
The Joeys mieli siedzibę w Hull i grali supporty dla Rich Rags, Xentrics i Swampwalk. W swoim wywiadzie wokalista/basista Fitz mówił o wyzwaniach finansowych, przed którymi stoją wschodzące zespoły, takie jak wynajem vanów, koszty benzyny, wynajem PA i system pay-to-play obsługiwany przez wiele miejsc.
Fitz grał wcześniej z Dirty Valentine, który, jak widziałem, wspierał Stevie Jaimz. Użył ESP Thunderbird Custom, który kupił od członka Wolfsbane, który z kolei kupił go od kogoś z Tesli. Fitz wysłał mi dema The Joeys i stos artykułów promocyjnych, w tym drewniany widelec do sklepu z żetonami z nadrukowaną nazwą zespołu. Wszystkie trzy taśmy demo The Joeys zostały zrecenzowane.
Ray Zell
Numer zawierał wywiad z Paradise Alley, który napisałem wspólnie z członkiem zespołu Richiem Emborg. Niedawno zagrali na festiwalu Sleaze w Londynie jako goście specjalni Rene Berga, byłego zespołu Hanoi Rocks, i mieli nagłówki na The Alternative Summer Ball w Londynie. Wywiad z Paradise Alley został zilustrowany karykaturą zespołu narysowaną przez Raya Zella, który był dobrze znany ze swojej długo kręconej kreskówki Pandora Peroxide w Kerrang! czasopismo.
Świeżo od slotów wsparcia z Dogs D'Amour i Wolfsbane, Love Like Us z siedzibą w Bicester. W swoim wywiadzie radośnie rozmawiali o byciu punkiem, Kate Bush, Skid Row i Wildhearts. Ich demo, Heartbreak And the Cosa Nostra, właśnie zostało wydane.
Ostatni Wielcy Marzyciele
Również w tym numerze Silver Hearts ogłosiło zmianę nazwy zespołu na Last Great Dreamers, a Alison Ford napisał recenzję ich koncertu w The Wedgewood Rooms w Portsmouth 8 września 1993 roku.
Po wiadomościach o różnych zespołach pojawiła się recenzja dema The Phil Naro Band. Pochodzący z Kanady Phil Naro pracował z byłym Kiss Peterem Crissem, Craigiem Goldie z Dio i pisał piosenki dla Lee Aarona.
Zespół Voodoo Sioux z Shropshire otrzymał komplementy za pakiet promocyjny swojego zespołu, który został opisany jako „najbardziej profesjonalnie zaprezentowany i inteligentnie zaplanowany, jaki do tej pory widziałem”. Perkusista Nigel Halford był bratem Roba Halforda z Judas Priest/Fight. Voodoo Sioux ostatnio grał support dla Little Angels w Wolverhampton dla ponad 2000 publiczności.
Przebrany do zabijania
Demo Voodoo Sioux, Peyote Trance, zostało zrecenzowane, podobnie jak demo z Hybrid, którego wokalistka Ashley Brookes grała również z zespołem tribute Kiss, Dressed To Kill. Recenzowano dema firm Guttersnipe i The Snakes. a Taurea ogłosiła daty nadchodzących tras koncertowych.
Wydanie zawierało również wiadomości o Czarodziejach z Twiddly, których menedżer Pete Goddard mieszkał wtedy za rogiem ode mnie. Pewnego razu, kiedy wpadł ze swoim psem, wgryzł kotu obiad. (Głupcze rzeczy, które pamiętamy, hmm?)
W numerze 8 pojawiła się wiadomość, że Rich Rags się rozstał. Przeprowadził również recenzje wersji demonstracyjnych dla Dr Bone, Fluid Groove, Ponddwellers, Gigolo, Year Zero i Jack Meat Beat (z firmy Helinski). Anki Sundelonn napisała artykuły o Tosse Frans Rockers i Blackshine. Anki wydawała swój własny zin w swojej rodzinnej Szwecji pod tytułem Muddle.
Księżycowy Smok
W numerze 5 recenzowałem demo autorstwa Angelic Suicide. Od tego czasu się rozstali, ale perkusista Rich Mulryne skontaktował się ze mną ponownie, teraz dołączył do kornwalijskiego zespołu Moondragon/Lordryk, który przyciągnął silny kult. Ci goście mieli dwie nazwy zespołów, jedną ze względu na ich psycho-rockowy materiał, a drugą ze względu na muzykę folkową, a ich demo otrzymało bardzo pozytywną recenzję.
Yvonne Yates przeprowadziła wywiad z Sheą, która mieszkała w Devon. Poezja, listy subskrybentów i rysunek Sky Rose zamknęły ten numer.
Smokin' Dragon #10: ISSN 1353-9973
Z 60 zespołami i cyrkiem Smokin' Dragon #10 został opublikowany 30 kwietnia 1994 roku i teraz może pochwalić się oficjalnym międzynarodowym numerem serii ISSN 1353-9973.
Na okładce znalazły się moje zdjęcia z wydarzenia, które odbyło się w Liverpoolu, by zaprezentować lokalne zespoły Angel Child, Fugitive, Guilty i Skin 'n' Bone. Smokin' Dragon był sponsorem wydarzenia - co brzmiało dość imponująco, ale właściwie oznaczało to tylko to, że zaprojektowałem plakat.
Wydarzenie to, pomyślane jako wydarzenie promocyjne dla lokalnych zespołów rockowych, odbyło się 10 kwietnia w The New Sportsman w Liverpoolu. Angel Child musiało pożyczyć instrumenty, aby zagrać, ale ogólnie uznano, że ich set był najmocniejszy tego wieczoru.
Hawkwind
Peter Johnstone napisał recenzję koncertu Hawkwind w Rock World w Manchesterze 13 kwietnia 1993 roku, podczas gdy Suzi Powley recenzowała koncert Waterbratz w The Blue Anchor w Staines w sylwestra. Dee recenzował koncert Marshalla Lawa w Dougals w Stafford, 23 grudnia 1993 roku, a także dla Plain Jain, który grał w Robin Hood w Brierley Hill 12 stycznia 1994 roku.
Lion Lambach pisał o szwajcarskim zespole Gotthard, a Gislea Collins o Out To Lunch, która wystąpiła w Old Fire Station w Oksfordzie (data nieznana), a The Vampire napisał recenzję koncertu dla Bradford's DamnNation i FM, który odbył się 16 lutego w Mechanics w Burnley.
Rozbiórka
Zespół z Liverpoolu Demolition Co grał w 147 Snooker Club na własnym terenie 17 kwietnia, a ja dałem im pozytywną recenzję i pochwaliłem ich umiejętność przykucia uwagi wszystkich, pomimo konieczności konkurowania z kilkoma automatami do gier i trzema ekranami telewizyjnymi pokazującymi MTV.
Przeprowadziłem wywiad z Moonshine Dolls, którzy planowali nagrać swój pierwszy singiel "Vanity Grooves". Przeprowadziłem również wywiad z zespołem Bone Idol z Walsall, którego odpowiedzi na moje pytania zainspirowały mnie do napisania, że sprostają swojej nazwie.
Skyclad
Dla kontrastu, kiedy „Prince of the Poverty Line” wpadło do mojej skrzynki na listy, napisałem „Skyclad to sławny zespół. Mogli podnieść słuchawkę i porozmawiać z dowolnym magazynem muzycznym na zachodniej półkuli. Zdziwiłem się więc, kiedy kopia promocyjna ich najnowszego albumu wpadła do mojej skrzynki pocztowej. Ktoś, gdzieś, musi polubić Smokin' Dragon! Oooow, dzięki!
Zespół Little Boy Sick z Southport zgodził się na wywiad i rozmawiał o zainteresowaniu ze strony firm nagraniowych z Japonii i Hiszpanii oraz powiedział, że Tyla z Dogs D'Amour jest ich wielkim fanem.
Anki Sundelonn napisała opis występu Jim Rose Circus w Gino w Sztokholmie 30 stycznia. Anki zrecenzowała również koncert 69 Eyes w Tre Backar w Sztokholmie 8 marca, podczas gdy Razz Monroe przesłał recenzję koncertu Crucifix Kiss w Royal Standard w Walthamstow 8 lutego.
Recenzje muzyki
Były recenzje muzyczne dla Rachel's Breakdown, Jubal Cain, Cleavage, Solvgade, Orange, Recurring Images of Torture (RIOT), Joey Anderson, Play Rough, Ken Tamplin, Sweet Justice, Native Sun, Fear of Silence, Skin 'n' Bone, Ozric Tentacles, The Tea Party, Charlie Don't Surf, The Wizards of Twiddly, The Gonzo Salvage Company, Mutha's Day Out i Electric Boys.
Były też wieści o zespole z Seven Daydream, Who Moved the Ground?, The Bohemians, Peter Criss, Rat Race, City Kidds, The Joeys, Fluid Groove, Scarlet Fever, Stabbing Westward, Ax La Chapelle, Porcupine Tree, Sons Of The Shaking Earth, Aurora, Wild i Flop (który niedawno zmienił nazwę z The Unwanted - niezupełnie poprawa).
Jak zawsze numer 10 zawierał trochę poezji, ale tym razem również artykuł o historii anarchizmu napisany przez Silver Foxx, plus listy czytelników. Była fikcja Petera Johnstone'a z jego opowiadaniem "Trainsformation", z fikcji Hazel Dixon, która przyczyniła się do powstania "Opowieści z pustego domu: Czyściciel", plus moja historia "Deva".
Nie zabrakło też strony poświęconej promocji innych zinów. Kto teraz pamięta Ptolemaic Terrascope, Bleak Horizons, Pagan Express, Stonehenge Decoded, The Organ, Ratarsed, Aural Response czy The Zine?
Dalsza lektura
