Wykonawcy Woodstock: Krew

Rockin’, zanim zdążyła chodzić, Kaili jest winylowym ogarem, który zna słowa każdej piosenki po 1960 roku.

Woodstock firmy BS&T

Woodstock skład obejmował Clayton-Thomas, Steve Katz (gitara, harmonijka ustna, wokal), Dick Halligan (instrumenty klawiszowe, puzon, flet), Jim Fielder (bas), Bobby Colomby (perkusja), Jerry Hyman (puzon), Fred Lipsius (alt). saksofon, fortepian), Lew Soloff (trąbka, flugelhorn) i Chuck Winfield (trąbka, flugelhorn). Ze świetnym zestawem hitów do wyboru, powinno to być niesamowite show.

Chłopaki weszli na scenę tuż po 1:30 i rozpoczęli „More and More”, piosenkę z ich przebojowego drugiego albumu. Podążyli za tym coverem Randy'ego Newmana „Just One Smile” z ich pierwszego albumu, Child Is Father To The Man.

Blood, Sweat & Tears w wykonaniu „More and More” na Woodstock

Następny był cover Joe Cockera „Something’s Coming On”, który miał pojawić się na ich trzecim albumie, Blood Sweat & Tears 3. Po nim nastąpił utwór napisany przez ich byłego frontmana, Ala Koopera. „Kocham cię bardziej niż kiedykolwiek będziesz wiedzieć” był uroczą, uduchowioną melodią z pierwszego albumu zespołu.

Ale na scenie nie wszystko było dobrze. Sekcja waltorni walczyła przez cały set, aby uderzyć w nuty w wilgotnym, nocnym powietrzu. W miarę postępów seta było trochę lepiej, ale rogi po prostu nie osiągały swojego standardowego wysokiego poziomu.

Przechodząc do jednego z ich hitów, „Spinning Wheel”, napisanego przez Claytona-Thomasa, wydawało się, że pobudził zarówno zespół, jak i publiczność. Nawet klaksony zaczęły brzmieć lepiej. Potem nastąpił utwór „Sometimes In Winter” napisany przez Katza, po czym płynnie przeszli do wspaniałej okładki „Smiling Phases” Traffic. Główny set zamknęli znakomitą aranżacją standardu jazzowego Billie Holiday „God Bless The Child”, po którym nastąpiła optymistyczna wersja ich aktualnego hitu „And When I Die”. Ich bis był kolejnym hitem „You’ve Made Me So Very Happy”.

BS&T wykonujące "You've me tak bardzo szczęśliwy" w 1971

Życie po Woodstock

W czerwcu 1970 roku Blood, Sweat & Tears wydali swój trzeci album, Blood, Sweat & Tears 3. Z wyjątkiem „Lucretia MacEvil”, który został napisany przez Clayton-Thomas i „The Battle”, napisany przez Halligana i Katza, wszystkie wśród utworów były covery piosenek innych artystów, w tym Joe Cockera i Chrisa Staintona, Jamesa Taylora, Steve'a Winwooda i Gerry'ego Goffin/Carole King. „Hi-De-Ho”, napisane przez Goffina i Kinga, oraz „Lucretia MacEvil” spisywały się całkiem nieźle jako single, a sam album osiągnął pierwsze miejsce na liście albumów Billboard.

Ale zespół rozpadał się w szwach. Konflikty osobowości, widoczne od samego początku istnienia zespołu, kipiały. Zespół popełnił również kilka faux pas kariery, które spowodowały, że stracili zaufanie uliczne z kontrkulturą, w tym tournée Departamentu Stanu po Europie Wschodniej, koncert w Caesar's Palace w Las Vegas i występ na ścieżce dźwiękowej Barbary Streisand film Sowa i kotek. Wszystko bardzo niefajne.

W czerwcu 1971 wydano Blood, Sweat & Tears 4. Ten album składał się z piosenek napisanych głównie przez członków zespołu i chociaż na krótko osiągnął 10. pozycję, po prostu nie odniósł komercyjnego sukcesu, jaki odniosły ich dwa poprzednie albumy. Po zagraniu ostatniego koncertu 31 grudnia 1971 w Anaheim w Kalifornii, Clayton-Thomas odszedł, aby skupić się na karierze solowej. Halligan i Lipsius również odeszli po wydaniu LP.

Od Spinditty

Od wczesnych lat 70. BS&T kontynuuje nagrywanie i koncertowanie, przez które przechodzili muzycy. Clayton-Thomas początkowo nie mógł używać nazwy Blood, Sweat & Tears w swoich solowych występach, ale w 1984 roku wypracował umowę licencyjną z Colombym, który był właścicielem nazwy BS&T. Katz wyprodukował dwa albumy dla Lou Reeda i pozostał aktywny w branży muzycznej. W latach 70. i 80. Halligan został kompozytorem muzyki filmowej, w tym Go Tell the Spartans i A Force of One. Fielder pracował jako muzyk sesyjny, a także został członkiem zespołu Neila Sedaki. Członek założyciel Colomby nadal posiada nazwę Blood, Sweat & Tears i zarządza obecnym składem koncertowym. Hyman razem porzucił biznes muzyczny. Lipsius nadal występuje, a także nagrywał muzykę do reklam radiowych i telewizyjnych. Soloff był członkiem wydziału w renomowanej Juilliard School w Nowym Jorku i zmarł na atak serca w 2015 roku. Winfield, który opuścił zespół w 1973 roku, został nauczycielem i przeszedł na emeryturę do Maine.

Pięć faktów muzycznych

Uwagi

Kaili Bisson (autor) z Kanady w dniu 06.07.2019:

Cześć John,

W latach 60. mieli wielu fanów, a ludzie nadal kochają ich muzykę. Muszę powiedzieć, że nie byłem wtedy wielkim fanem, ale z wiekiem zacząłem doceniać muzykę.

John Hansen z Gondwana Land 06.07.2019 r.:

Kolejny ciekawy rozdział z tej serii. Z jakiegoś powodu zawsze kochałem piosenkę Spinning Wheel. Nie wiedziałem, że zespół nadal występuje, choć w zupełnie innym składzie.

Kaili Bisson (autor) z Kanady w dniu 05.07.2019:

Cześć Pamelo,

Były tak popularne w tamtych czasach. Taki charakterystyczny dźwięk też!

Pamela Oglesby ze Słonecznej Florydy 05.07.2019:

To zawsze był zespół, który mi się podobał. Z pewnością nie znałem wszystkich faktów, a to był bardzo interesujący artykuł o ich sławie i członkach zespołu.

Kaili Bisson (autor) z Kanady w dniu 05.07.2019:

Cześć rozkwitać,

Wiem, to zdumiewające, jak wiele „starych” zespołów wciąż istnieje z może jednym oryginalnym członkiem. BS&T ma kilka dat tego lata, w tym 16 sierpnia w Bethel Woods, miejscu oryginalnego festiwalu Woodstock. Bobby Colomby wciąż jest z nimi.

Rozkwitać mimo wszystko z USA w dniu 04.07.2019 r.:

Tak wiele zespołów występuje po latach pod swoją oryginalną nazwą i ludzie nie zdają sobie sprawy, że obecny skład tak naprawdę nie ma nic wspólnego z oryginalnym zespołem poza nazwą. Nie wiedziałem, że mają aktualny skład koncertowy!