John Fogerty i Gibson Les Paul Custom

Wesman Todd Shaw zaczął grać na gitarze w wieku 12 lat. Niczego nie kocha bardziej niż podnosić jedną i szarpać za struny.

Początek odrodzenia Creedence Clearwater

Muzyka Johna Fogerty'ego zawsze wydawała mi się muzyką południową. Słyszysz piosenki takie jak Born On the Bayou i masz tendencję do zakładania, że ​​Fogerty urodził się i wychował gdzieś w Luizjanie. Wcale tak nie jest. Warto pamiętać, że wielcy twórcy mają licencję na tworzenie sztuki dla samego tworzenia sztuki. Czasami sztuka opowiada historię, która może być fikcją lub przedstawiać kogoś innego niż artysta.

John urodził się w Berkeley w Kalifornii, miejscu, które kiedyś kojarzyło się z wolnością słowa. Dorastał w El Cerrito, ale John twierdzi, że nie miał szczególnie wspaniałego dzieciństwa. Jego rodzice byli alkoholikami i został zmuszony do pójścia do szkoły katolickiej, gdzie nie był traktowany przyzwoicie.

Później miał iść do szkoły publicznej w El Cerrito i to właśnie tam on i jego starszy brat Tom poznali innych członków tego, co miało stać się Creedence Clearwater Revival. Jeszcze w gimnazjum tworzył zespoły z sekcją rytmiczną CCR Douga Clifforda i Stu Cooka. Wcześni pionierzy rock and rolla, tacy jak Little Richard i Bo Diddly, byli inspiracją dla zespołu.

Pierwotnie zespół nazywał się The Blue Velvets, a później The Golliwogs. Muzyka musiała poczekać; jednak, ponieważ rząd USA miał plany dotyczące Johna Fogerty'ego, wysłali mu projekt zawiadomienia, więc zamiast tego poszedł i zapisał się do rezerwy wojskowej tego samego dnia. W 1967 roku, kiedy John został zwolniony, rozwinął w sobie ogromne pragnienie tworzenia i wykonywania muzyki, a Creedence Clearwater Revival narodził się z tej stłumionej energii i tęsknoty.

Czarne piękności i bezprogowe cuda

We wczesnych latach CCR, John Fogerty grał głównie na Rickenbacker 325. Rickenbacker robi świetny produkt, ale John nabył Gibson Les Paul Custom z 1968 roku, zapłacił za niego tylko włos ponad pięćset dolarów i stał się najbardziej kojarzonym instrumentem z pracą Fogerty'ego z CCR, a także z jego materiałem solowym.

Fogerty posiada ponad trzysta gitar. Hej, gitarzyści mogą się tak stać, a kiedy masz pieniądze, które ma John, dlaczego nie mieć wielu swoich ulubionych rzeczy? Jest właścicielem wielu różnych Les Paulów, ale czarna piękność nadal jest jedną z jego najlepszych gier, niezależnie od tego, czy jest w studiu, czy w trasie.

Jaka jest różnica między zwykłym lub standardowym modelem Les Paul a modelem Les Paul Custom? Cóż, Les Paul, człowiek, chciał, aby była bardziej wymyślna wersja jego gitary o tej samej nazwie. Wyraźnie stwierdził, że chce gitary, która wyglądałaby jak smoking. To jest dokładnie to, ale modele Les Paul Custom, które są wykończone na czarno, nie zawsze są takie same, jak inne Customs.

Te gitary są określane jako Black Beauties lub Fretless Wonders. To, że są czarne i piękne, widać wyraźnie. Oczywiście mają też progi i to jest oczywiste.

To, czego nie widać na zdjęciach, to drut progowy używany w Black Beauties, który ma mniejszą grubość. To, co jest ważne, aby wiedzieć o małych instrumentach z drutem progowym, to to, że musiałbyś sam określić, czy ci się to podoba, czy nie. Czy jesteś osobą, która uwielbia dużo zginać sznurka? Cud bezprogowy może nie być dla Ciebie najlepszym rozwiązaniem.

Więc jaka jest właściwie korzyść z bezprogowego cudownego czarnego piękna LP Custom? Akcja, czyli odległość, na jaką struny wznoszą się od podstrunnicy, powinna być bardzo minimalna. Przy wyższych progach struny po prostu muszą siedzieć wyżej; przy niższych progach struny mogą jeździć niżej. Bezprogowy cud Les Paul ułatwiłby wtedy granie akordów. Możesz grać rytmy w stylu Fogerty na jednym z nich z mniejszym naciskiem na palce podstrunnicy.

Gibson 1968 Les Paul Custom Reissue Solidbody Cechy gitary elektrycznej

2018 Gibson Les Paul Custom Gitary

John Fogerty ma teraz nowego faworyta Les Paul Custom. Posiada niebieskie wykończenie w kratę, które idealnie pasuje do jego ulubionych niebieskich koszul w kratę. Fogerty prawie zawsze nosi kratę. Obraz, którego użyłem na górze, w czerni, jest wyjątkiem od tego wszystkiego. Uwielbia niebieski LP Custom w kratę, ponieważ zrobiła go dla niego żona i zaskoczyła go.

Więc co z Tobą? Tak, każdy Les Paul Custom to trochę wąchacz korka. Ludzie będą chcieli nawet powąchać wnętrze obudowy. Czy możesz ich winić? nie mogę. To jeden z najbardziej pożądanych instrumentów w całym świecie gitar. Możesz je znaleźć w większości dużych sklepów z gitarami, w których sprzedawane są gitary Gibson, ale być może będziesz musiał poprosić kogoś o pozwolenie na granie.

Możesz nie chcieć czarnego Lester Custom. To nie jest problem. Obecnie można dostać te gitary w dowolnej liczbie kolorów, a także w wielu różnych wykończeniach serii. Są Bożym darem dla rock and rolla. Dodatkowa inkrustacja z masy perłowej na pierwszym progu oraz piękna inkrustacja z rozszczepionych diamentów na główce sprawiają, że całość wygląda jak klejnot.

Wiem, że kiedy gram Les Paul Custom, mogę wydobyć wszystkie te klasyczne dźwięki bagienne, dzięki którym John Fogerty ulepszył nasze życie we wszystkich tych klasycznych utworach. Być może nie wiesz, że Fogerty, może tak często jak Keith Richards, używał w swoich hitach otwartych strojów. Jasne, niektóre z jego klasyków są w standardowym stroju, ale naprawdę będziesz musiał zrobić kilka strojów w otwartym D, otwartym G i otwartym C, aby to zrobić dobrze. Dziękuje za przeczytanie; Będę na rogu, na ulicy.

Funkcje niestandardowe Gibson Les Paul

Uwagi

Wesman Todd Shaw (autor) z Kaufman w Teksasie 12 stycznia 2020 r.:

Jestem zazdrosny, Rick! Nie jestem wystarczająco dorosła, by być zazdrosna, ale jestem zazdrosna tak samo!

Rick Creasey 12 stycznia 2020:

Bardzo dobry artykuł. Nadal mam moją czarną piękność Les Paul Custom Black Beauty z 1977 roku. To już nie jest bezprogowy cud. Zużyłem progi i zostało to powtórzone dwa razy. Kupiłem go w 1977 roku, zapłaciłem 899 $, mam wtedy jeszcze oryginalny paragon, etui i kartę gwarancyjną Life Time. Od Gibsona. Ona i jeden z moich Stratów to moje dwie główne gitary na koncerty. Dziękuję

Wesman Todd Shaw (autor) z Kaufman w Teksasie 22 września 2018 r.:

Dzięki Pamelo. Kiedyś był to klasyczny rock, a teraz chyba nazywają to starocie. heh.

Pamela Oglesby ze Słonecznej Florydy 22 września 2018:

Zawsze kochałem CCR, zwłaszcza Johna Fogerty'ego. Przedstawiłeś fakty o człowieku, grupie i gitarze Gibsona. To przywraca dobre wspomnienia i doceniam twój artykuł.

Wesman Todd Shaw (autor) z Kaufman w Teksasie w dniu 21 września 2018 r.:

No cóż, Paula, jestem pod wrażeniem, że kiedyś słuchałaś Lesa i Mary. Pani Ford była całkiem ładna, wiesz, i mogła tam trochę skubać sznurki. Yeppers. Myślę, że tak.

Suzie z Carson City w dniu 21 września 2018 r.:

Wesman, mój kumpel, mój kumpel……Kocham Johna Fogerty'ego i pamiętam, że słuchałem moich płyt Les Paul & Mary Ford 45, kiedy byłem dzieckiem, jakieś sto lat temu.

Właściwie nie interesuję się gitarami z żadnego konkretnego powodu. Czytam i komentuję twoją pracę, bo jestem przyjacielem. Mam też stronę z moimi pracami…….ale ty, mój przyjacielu, NIGDY nie odwiedzaj. Wstydź się.