Lekcje gry na gitarze rockowej: jak grać w „Schody do nieba”

Spisu treści:

Wprowadzenie
Werset, sekcja pierwsza
Od Spinditty
Werset sekcja druga
Werset, sekcja trzecia
Interludium
tekst piosenki
Wniosek
Uwagi

Jako instruktor gry na gitarze w Long & McQuade nauczyłem niezliczonych studentów (początkujących i zaawansowanych) jak grać lub doskonalić swoje kotlety.

Wprowadzenie

Czy w muzyce rockowej jest bardziej rozpoznawalne intro? Od pierwszego arpeggio wszyscy (wydaje się, że bez względu na wiek) wiedzą, co to za piosenka. Niesamowicie dobrze skonstruowane z opadającą linią basu w dźwięczności akordów (od jednego do trzech, A, G♯, G, Fis), akordy tworzą nastrój dla reszty melodii.

Większość z tych kształtów akordów to częściowe akordy barre. Na przykład Am to cztery górne nuty standardowej prymy 6 barre na piątym progu. Drugi akord (Am9 Maj7) nie jest zbyt powszechny, ale można go znaleźć w wielu utworach następujących po normalnym akordzie molowym. Tę zmianę można znaleźć w przejściu „God Bless The Child”, w głównej progresji do „Into The Great Wide Open” Toma Petty'ego i „Something” George'a Harrisona. Pisownia akordów dla Am9 Maj7 to: G♯ (septyma wielka), C (tercja mała), E (piąta) i B (dziewiąta).

Fingerpicking lub picking hybrydowy (pick i finger) jest niezbędny w tej sekcji. Używam kciuka, palca wskazującego, środka i pierścienia, w normalnej kolejności: kciuk dla czwartej struny, wskazujący na trzecią, środek na drugą i pierścionek na pierwszą. Uważam, że wielu uczniów ma trudności z rozpoczęciem gry w fingerpicking, głównie ze względu na ułożenie rąk. Nie pozwól, aby palce „odleciały” po szarpnięciu struny, trzymaj je blisko podstrunnicy. Postaraj się utrzymać tę samą pozycję dla wszystkich akordów, a jeśli to konieczne, znajdź miejsce zakotwiczenia, albo dla dłoni, albo niektórzy gracze zakotwiczają swój mały palec po stronie osłony, aby utrzymać palce w jednej linii nad właściwymi strunami. Akordy grane bez arpeggiacji najlepiej wykonywać techniką „chwytania” (kciuk i palce działają jako jedna całość).

Werset, sekcja pierwsza

Struktura wersetu w części pierwszej jest prawie taka sama jak w intro, z wyjątkiem różnic w taktach od dwudziestego piątego do trzydziestego drugiego. Podobnie jak we wstępie, ta sekcja to głównie popularne kształty otwartych akordów. Akordy C-dur w intro w takcie dziewiątym i trzynastym są grane w przeciwieństwie do części pierwszej, taktów dwudziestych piątych i dwudziestych dziewiątych. Pomaga to zapamiętać układ w tej sekcji. Kiedy wykonuję ten utwór, zawsze myślę z wyprzedzeniem o tej części. Również w takcie trzydziestym pierwszym zmiana C-dur na D-dur nie jest grana jako rosnące arpeggia. Subtelne różnice, ale robią różnicę.

Od Spinditty

Werset sekcja druga

Pierwsza linijka jest dokładnym powtórzeniem pierwszej linijki wstępu (i jedyny raz, kiedy oprócz wstępu dodawane są nuty wypełniające F i E w takcie trzydziestym szóstym). Druga linia to ta sama progresja z pasażami przechodzącymi w szesnasty. Oczywiście są one znacznie trudniejsze do wykonania dla początkującego fingerpickera, ponieważ szesnastki są po prostu dwa razy szybsze niż ósemki. Nie zmieniaj palców dłoni progu, innymi słowy, nie zmieniaj palców wzorca (kciuk, wskazujący, środek, pierścień), tylko dodaj dodatkowe nuty. W takcie trzydzieści dziewięć, policz uważnie i podaj tym ośmiu nutom właściwy czas. Jeśli spróbujesz zagrać ten takt jako ścisłe szesnastki, to się nie wyczerpie. Cały środek sam się zrekompensuje.

Werset, sekcja trzecia

To ogromna część utworu, mimo że wcześniejsze sekcje są bardziej rozpoznawalne. Palce ustępują miejsca kostce, a większość tej sekcji to brzdąkanie. Wybierane są nawet takty od czterdzieści dziewięć do pięćdziesięciu siedmiu, które powracają do arpeggio (również zdublowane przez gitarę elektryczną). W sekcji brzdąkania traktuj ósemki i wszelkie nuty o większej wartości czasu jako downstokes, a szesnastki jako downstokes. Kilka bardzo interesujących kształtów akordów w tej sekcji. Em/D, D i C/D są górnymi częściami częściowymi normalnych akordów Root 5. Pozostałe akordy to normalne otwarte kształty, z wyjątkiem FMaj7♭5. Jest to kształt drążka F Major Root 6 bez drążka z pierwszym palcem. Pierwszy palec naciska tylko niskie F na strunie E, pozwalając otwartemu B (drugi) i E (pierwszy) zadzwonić. Ten kształt nie jest niczym nowym i można go odtwarzać z przyjemnymi wynikami na innych progach. Alice In Chains i Rush szeroko wykorzystywały te kształty. Spróbuj zagrać ten sam kształt na tych progach: trzeci, piąty, siódmy, ósmy, dziesiąty. Nadają one bardzo przyjemny dźwięk na tych progach. W rzeczywistości grany na ósmym progu jest po prostu CMaj7: pisownia akordów to C, G, C, E, B, E.

Interludium

Ta sekcja jest trudna, całkowicie odbiega od reszty utworu. Pierwsze dwa takty są dość powszechne, po prostu różne smaki akordu D Major: Dsus2, D Major i Dsus4. Te zmiany zostały wykorzystane w wielu utworach. Przychodzi mi na myśl starsza piosenka, którą wykonał Tom Petty, Needles And Pins. Ten układ akordów jest dość trudny do wykonania, ponieważ zmiana z Dsus2 na D Major jest bardzo szybka. Wypróbuj uderzenia w dół dla tych dwóch akordów. Ta sekcja przechodzi następnie do normalnego otwartego akordu C-dur, po którym następuje bardzo nietypowy Cadd9♭5. Pisownia akordów: C (pryma), E (trzecia), G (piąta), D (dziewiąta), F♯ (płaska piąta). Jimmy Page zrobił karierę dzięki niezwykłym akordom i strojom. Bardzo fajny!

W takcie sześćdziesiąt dwa metrum zmienia się na trzy cztery. W takcie sześćdziesiąt sześć to dwa cztery razy. Być może skorzystałem tutaj z pewnej swobody lub możesz zobaczyć ten rozdział inaczej napisany przez innych transkrybentów, ale wydaje się, że to działa. Policz uważnie i porównaj to z nagraniem lub filmem instruktażowym, aby uzyskać właściwe wyczucie.

tekst piosenki

Wniosek

Cała teoria na świecie nie pozwoli ci stworzyć takiego arcydzieła. Może pomóc w pisaniu, ale nie może tworzyć. Możesz założyć się o swoje życie, że Jimmy Page nie pomyślał o teorii stojącej za tym wszystkim, kiedy pisał tę piosenkę. Polegał wyłącznie na dźwięku i nastroju, który tworzył. Tak pisze większość artystów. Jeśli to nie pochodzi z serca, nie będzie w to uwierzyć.