Spisu treści:
Matthew jest muzykiem studyjnym z południowego Teksasu. Oprócz autorskich nagrań jest autorem muzyki do filmów krótkometrażowych i reklam.
Użyj właściwych ciągów
Dobór struny jest również ważny dla uzyskania pożądanego brzmienia na gitarze akustycznej. Podobnie jak wybór, sprowadza się to do rodzaju muzyki, którą będziesz grać. Jeśli głównie grasz brzdąkające utwory, struny o lekkich (0,012) do średnich (0,013) będą generować jasny, żywy dźwięk. Zbyt grube struny do brzdąkania mogą brzmieć zbyt nudno.
I odwrotnie, jeśli grasz dużo naprzemiennych kostek i riffów na akustyce, możesz iść na dwa sposoby. W przypadku muzyki w stylu bluegrass, dodatkowe lekkie struny (.010) mogą dobrze działać przy wysokich prędkościach. Jednak dodatkowe lekkie struny dadzą bardzo cienki ton. Jeśli chcesz mieć mocniejszy, grubszy dźwięk na akustyce, rozważ grę z cięższymi strunami (0.014).
Ważne jest, aby pamiętać, że im wyższy grubość struny, tym mocniej musisz docisnąć próg. Niektórzy muzycy unikają ciężkich strun po prostu dlatego, że mogą one utrudnić grę na gitarze. Po raz kolejny sprowadza się to do preferencji.
Zaczynasz od szarpnięcia otwartej struny D kciukiem. Następnie palcem serdecznym szarpnij drugi próg (F#) struny wysokiego E. Następnie uderzyć palcem wskazującym w drugi próg struny G (A), a następnie rozstrzygnąć, szarpiąc środkowym palcem trzeci próg struny B (D). Gdy to się zakończy, po prostu powtórz rysunek ponownie.
Ten wzorzec jest jednym z najbardziej podstawowych i powszechnie używanych wzorców wybierania palcami i pojawia się w wielu piosenkach. Nie martw się, jeśli na początku nie możesz grać bardzo szybko, po prostu skup się na uderzeniu w każdą strunę właściwym palcem.
Jak widać, różni się on od tradycyjnego akordu A-dur w pozycji otwartej tym, że zawiera pierwszy próg struny G (G#) zamiast drugiego progu (A). Powodem tego jest to, że G# jest siódmym interwałem w tonacji A-dur. (A, B, C#, D, E, F#, G#). Dodając ten interwał, akord nabiera bardziej jazzowego brzmienia.
Jest także mała siódma akordy, które przyjmują triadę molową i dodają septymę molową. Triadą A-moll byłoby A-C-E. Dodając małą septymę, zmieniłoby się to w A-C-E-G. Siódma mała wtedy wyglądałaby tak:
Różni się od tradycyjnego a-moll tym, że zawiera otwartą strunę G, ponieważ G to septyma mała. Doda to również bardziej jazzowy ton do akordu. Te akordy septymowe występują w każdej tonacji i na całej szyi, więc wypróbuj je, aby urozmaicić swoją grę!
