Jak poprawnie nazywać nuty w muzyce?

Chasmac jest częściowo emerytowanym nauczycielem gry na gitarze, który od ponad 30 lat uczy w różnych szkołach w Londynie i innych miejscach.

W muzyce zachodniej, zwłaszcza w krajach anglojęzycznych, nuty są nazywane w kolejności rosnącej po powtarzającej się serii pierwszych siedmiu liter alfabetu: A, B, C, D, E, F i G. Ponadto istnieje to jeszcze pięć tonów umieszczonych pomiędzy nutami A i B, C i D, F i G oraz G i A.

Te nuty pomiędzy są nazwane w odniesieniu do nut, pomiędzy którymi są umieszczone. Na przykład nuta pomiędzy A i B może być nazwana A krzywą (A♯), ponieważ jest wyższa niż A, lub może być nazwana B-flat (B♭), ponieważ jest niższa niż B. Podobnie nuta pomiędzy C i D to Cis (C♯) lub Des (D♭), To samo dotyczy innych par, z wyjątkiem między dźwiękami B i C oraz między E i F, które nie mają między sobą żadnej nuty krzyżyka/benzyna. Daje to w sumie 12 nazw nut. Oczywiście mamy do dyspozycji znacznie więcej niż 12 nut, więc litery powtarzają się w nieskończoność, gdy kontynuujemy wznoszenie tonu.

Najłatwiej jest to zauważyć na klawiaturze fortepianu, gdzie nuty białych klawiszy fortepianu są ułożone jako: ABCDEFGABCDEFGABC itp., -dopóki nie skończą nam się klawisze fortepianu. Czarne klawisze fortepianu można nazwać ostrymi wersjami niższej sąsiedniej nuty lub płaskimi wersjami wyższej sąsiedniej nuty.

Każdy klawisz fortepianu jest nazwany tak samo, jak klawisz fortepianu o osiem liter niżej (lub wyżej) i mówimy, że związek (lub interwał) między dwiema podobnie nazwanymi nutami to jedna lub więcej oktaw (od okta oznacza osiem).

Nazywanie notatek w kontekście

Jeśli nie ma kontekstu muzycznego, to nie ma znaczenia, czy nuty pomiędzy nutami naturalnymi nazwiemy ich ostrymi nazwami, czy płaską nazwą. Na przykład nutę między A i B można nazwać A krzyżykiem lub B-durem.

Jeśli, z drugiej strony, istnieje kontekst muzyczny oparty na klawiszach, co ma miejsce w prawie całej muzyce zachodniej, musimy użyć poprawnych nazw nut, których wymaga standardowy zachodni system notacji muzycznej w tym konkretnym kontekście.

Nazywanie nut w muzyce opartej na klawiszach

Jeśli utwór muzyczny jest w tonacji durowej lub molowej, ma powiązaną skalę ośmiodźwiękową. Przy nazywaniu nut gamy durowej lub molowej, każda litera musi być użyta po kolei, zaczynając od nuty kluczowej.

Główna muzyka kluczowa

Muzyka w tonacji durowej będzie oparta na dźwiękach gamy durowej tej tonacji (w dowolnej oktawie). Może zawierać również nuty obce tonacji, ale w większości będzie oparte na nutach skali. Nuty dowolnej gamy durowej można znaleźć, postępując zgodnie ze wzorem gamy durowej na tony (T) i półtony (S). W Stanach Zjednoczonych często używa się terminów cały stopień (W) i pół stopnia (H). Poniższa tabela przedstawia nuty gamy C-dur według formuły gamy durowej, TTSTTTS lub WWHWWWH, jeśli wolisz system amerykański.

Spójrz na przedostatnią notatkę. To Fis (F♯). Musi się nazywać fis, a nie gis, ponieważ każda litera musi być użyta po kolei. To nuta z siódmej skali, która musi być nazwana siedem liter wyżej, więc musi się nazywać F♯, a nie G♭.

Od Spinditty

Drobna muzyka kluczowa

Kiedy mamy do czynienia z muzyką w tonacji molowej, nazwy nut można znaleźć, postępując zgodnie z porządkiem tonów i półtonów w naturalnej skali molowej. Oto kilka przykładów naturalnych gam molowych:

Uwagi chromatyczne

Jeśli grasz lub piszesz w tonacji i znajdujesz nutę, która nie należy do skali tonacji, to jest to nuta chromatyczna. Załóżmy na przykład, że piszesz piosenkę w tonacji C-dur i masz nutę F, po której następuje G. Decydujesz się na nutę pomiędzy. Czy powinieneś nazwać to F♯ czy G♭? Skala C-dur nie pomaga, ponieważ nie ma żadnej z tych nut.

Jeśli jest to nuta przechodząca między dwiema nutami oddalonymi o cały ton lub chromatyczna nuta pomocnicza, która idzie w górę lub w dół o pół tonu i wraca do tej samej nuty, ogólna zasada nazywania ich jest taka, że ​​jeśli wznoszą się o pół tonu, nuta powinno być nazwane „ostrym” (w tym przykładzie fis), ale jeśli spada, powinno się nazywać „Gs”.

Akordy chromatyczne

Jeśli natkniesz się na nutę, która jest obca skali i nie jest nutą przemijającą, może to być ton akordowy, jeśli jest grany w tym czasie. Powinien być nazwany zgodnie z nutami akordu.

Na przykład, jeśli klawiszem jest C-dur i masz akord E-dur, który jest obcy klawiszowi, poprawną nazwą wszystkich nut G♯/Ab pojawiających się w tym czasie jest G♯, ponieważ tony akordowe E-dur są pierwszymi. , 3 i 5 nuty gamy E-dur, którymi są: E, G♯ i B.

Jeśli jednak akord jest f-moll, który jest również obcy tonacji, wszelkie nuty G ♯ / Ab powinny być nazywane A-dur, ponieważ tony akordów f-moll to F, Ab i C lub 1., 3. i 5. nuty naturalnej gamy f-moll.

B ostry, E ostry, F płaski i C płaski

W teorii muzyki każda naturalna nuta może być ostra lub płaska, a istnieją konteksty w rzeczywistej muzyce lub skalach, w których można zobaczyć nuty nazywane b-, es, cis i fis. Oczywiście są to tylko specjalne konwencje nazewnictwa wywodzące się z kontekstów historycznych; B i E brzmią teraz tak samo, jak dźwięki C i F, podczas gdy C i F brzmią tak samo, odpowiednio, B i E. Jednak nazywa się je krzyżykami lub mieszkaniami, aby pokazać ich związek z tonacją muzyki.

Na przykład, jeśli skalą C-dur jest C D E F G A B C, to skalą C-dur musi być C♯ D♯ E♯ F♯ G♯ A♯ B♯ C♯.

Podwójne płaskie i ostre

Jeśli chromatycznie spłaszczysz nutę, która jest już spłaszczona, stanie się ona nutą podwójnie spłaszczoną. Jeśli wyostrzysz nutę, która już jest ostra, stanie się ona nutą podwójnie ostrą.

Na przykład akord C zmniejszony 7 składa się z nut C, Eb, Gb i Bbb (B podwójnie płaskie). To dlatego, że ta nuta musi być zmniejszoną 7 interwałem od prymy C. Bbb brzmi dokładnie tak samo jak A, ale nie może być nazwana A, ponieważ A jest nutą 6 skali.

Podwójne krzyżyki można znaleźć w kontekstach, takich jak skala G♯ harmonicznej-moll, na którą składają się nuty:

G♯ A♯ B C♯ D♯ E F♯♯ G♯

Ma podwójny krzyżyk, ponieważ naturalna gama molowa G♯ ma już F♯, a molowa harmoniczna zawsze podnosi chromatycznie nutę siódmej gamy o jeden półton.